Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Xριστουγεννιάτικα...


Της Βαγγελιώς Παΐσιου

Έρχονται σε λίγες μέρες Χριστούγεννα. Αυτές οι άγιες μέρες μας θυμίζουν πολλά από τα παιδικά μας χρόνια...

Πρώτα απ’ όλα, οι γλυκόλαλες καμπάνες του Άη Νικόλα μας που μας ξυπνούσαν να πάμε στην εκκλησία. Έπειτα ακούγαμε τον Πατέρα να ψέλνει “...η γέννησή σου Χριστέ ο Θεός ημών...” ολόκληρο και συνέχιζε “...η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει...” και εμείς προσπαθούσαμε να το μάθουμε.

Επηγαίναμε βέβαια, όλα τα παιδιά στην εκκλησία που ήταν πάρα πολύ ωραία, αλλά εμάς των παιδιών το μυαλό ήταν στις λαλαγγίτες, που από βραδύς τις είχαμε ζεματίσει με πετιμέζι και είχαμε ρίξει μπόλικα καρύδια. Φτιάχναμε άλλοτε δύο και άλλοτε τρία τεψιά. Τώρα όμως, αυτό το πατροπαράδοτο γλυκό που συμβολίζει τα σπάργανα του Χριστού, έσβησε για τους περισσότερους Βησσανιώτες. Έχω όμως την εντύπωση ότι πολλοί θα τις νοσταλγούνε τις τόσο ωραίες και τις τόσο εύγεστες λαλαγγίτες. 
Τα υλικά που χρησιμοποιούσαν ήταν: αλεύρι, καρύδια και πετιμέζι ή ζάχαρη αν δεν υπήρχε πετιμέζι. Είχανε όμως κόπο να γίνουνε. Καίγαμε μια μαύρη πλάκα από την προηγούμενη μέρα στην φωτιά και αφού έκαιγε καλά, αρχίζαμε να ρίχνουμε τον χυλό. Αυτός γινότανε φύλλο πολύ νόστιμο. Για να φτιάξεις 15-20 φύλλα ήθελες πολλές ώρες.
[Αυτά Γιάννη Στούπη δεν τα γράφω να τα μάθεις εσύ, αυτά εσύ τα ξέρεις. Τα γράφω για να τα διαβάζει η νεολαία μας να μαθαίνουν τα γλυκά που τρώγανε οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους...]

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

Η Σχολή Αρρένων Βησσάνης


Το αρρεναγωγείο Βησσάνης όπως είναι σήμερα

Την 15 Οκτωβρίου 1892 εν τη κωμοπόλει Βησσάνη της επαρχίας Πωγωνίου ετελέσθησαν τα εγκαίνια της νεοδμήτου σχολής αρρένων.
Της τελετής προΐσταντο, εν μέσω της συρροής των κατοίκων, ο πανοσιολογιότατος αρχιμανδρίτης Νικόδημος μετά πάντων των ιερέων ιεροφορεμένων.
Μετά δε το πέρας αυτής  κατάλληλον τη περιστάσει, λόγον απήγγειλεν ο εκ των διδασκάλων κ. Ευστάθιος Παγούνης. Η ανέγερση της περικαλλεστάτης σχολής τιμά τους ΒΗΣΣΑΝIΩΤΑΣ, οίτινες μη έχοντες πάγια εισοδήματα, ούτε μεγάλόπλουτον δωρητήν, δια κοινής συνεισφοράς συντηρούσιν αξιοπρπεώς τα σχολεία αυτών, ενώ δυστυχώς άλλαι κοινότητες καίτοι έχουσαι, δεν δύνανται να συγκριθώσι προς την κωμόπολιν ταύτην, διότι φατριαστικόν πνεύμα και ιδιοτέλεια εισεχώρησεν μεταξύ αυτών...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ» 
τεύχος: 9/13-11-1892

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Χριστουγεννιάτικη λαϊκή παράδοση στο Πωγώνι


Του Σωκράτη Οικονόμου

Λαϊκή παράδοση ήθη και έθιμα των Χριστουγέννων στο Γεροπλάτανο Πωγωνίου

Με την παρούσα εργασία, επιχειρείται μια καταγραφή των ηθών και εθίμων στο χωριό ΓΕΡΟΠΛΑΤΑΝΟΣ, αλλά και την ευρύτερη γύρω ακριτική περιοχή του Πωγωνίου, παρ’ ότι με τη νέα διοικητική διαίρεση το χωριό Γεροπλάτανος, διοικητικώς δεν ανήκει πλέον στην Επαρχία Πωγωνίου αλλά στην επαρχία Δωδώνης Ιωαννίνων.

Είναι εν τούτοις ακόμη γνωστό, ότι στην Αρχιεπισκοπή Πωγωνιανής παλαιότερα, πλην του Γεροπλατάνου (Αληζώτ Τσοφλίκι), ανήκαν και τα χωριά Μαυροβούνι, Μεσοβούνι, Άγιος Μηνάς, Αρτσίστα (Αρίστη), Τσερβάρι (Ελαφότοπος), Άνω Ραβένια, Κάτω Ραβένια, Δολιανά και Μόσιορη, τα οποία από τις αρχές του 19ου αιώνα ανήκαν πλέον στην Ομοσπονδία Ζαγορίου για λόγους ασφαλείας (βλ. I. Λαμπρίδη Ηπειρωτικά Μελετήματα, Ε.Η.Μ. "Ο Γεροπλάτανος" 1971)

Κάθε χωριό λοιπόν έχει τα δικά του ήθη και έθιμα κατά το γνωστό «Κάθε χώρα και ζακόνι (ζακόνι= Τούρκικη λέξη, συνήθεια, έθιμο) κάθε μαχαλάς και τάξη», τα οποία ήθη και έθιμα έχουν ομοιότητες και παραλλαγές που αγκαλιάζουν και την ευρύτερη περιοχή.
Τα ήθη και τα έθιμα απ’ τα παλιά αποτελούν ζωντανή μαρτυρία για τη γεωγραφική και εθνική ενότητα της περιοχής. Είναι θρησκευτικές δοξασίες ανάμεικτες με δεισιδαιμονίες, μαντείες και μαγείες, τις οποίες ο Χριστιανισμός στάθηκε ανίσχυρος να τις εξαλείψει εντελώς, όμως έγινε ένας συνδυασμός της αρχαίας παράδοσης με τη Χριστιανική πίστη και παράδοση.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Διαβάστε το νέο φύλλο της εφημερίδας μας

Η Παναγιά μας...

Ενα απο τα πολλά καλλιτεχνικά δημιουργήματα του ταλαντούχου συγωχωριανού μας Τηλέμαχου Μαυρομάτη...("Η Παναγιά μας"-λάδι σε μουσαμά-Δεκαετία 60).



[ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Η εικόνα είναι ευγενική προσφορά του Αλκη Κούρεντα-εγγονού του Τηλ. Μαυρομάτη-ψηφιακή επεξεργασία δική μου]

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Χ.Κ.

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Τα πανηγύρια...


Toυ Παντελή Αρμπυρου

>>>Στις 24-6-95 επήγαμε στο Πανηγύρι του Βομπλού ή Σταυροδρόμι, γενέθλιο Ιωάννου Προδρόμου στη Μονή στο δάσος της Μπούνας με το Λία, τον Κώτσο Μπάμπα και τον Σωτήρη Κόττη.

Πολύς κόσμος από τα γύρω χωριά, ήταν και ο Πανταζής ο οδοντίατρος από το Τεριάχι γαμπρός με τη χωριανή μας του Γκουτζαμάνη, ο οποίος δεν τα κατάφερε να χορέψει εφέτος, μέχρι πέρυσι τα κατάφερνε γιατί είναι 86 ετών!!! Ήταν εκεί και ο νέος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέας Τρεμπέλας μαζί με τον Παπαφάνη, τον Χριστόδουλο Δελβινακίου κι έναν άλλο. 

Βομπλό ή Σταυροδρόμι Πωγωνίου
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας εβγήκε στο προαύλιο κηρύττοντας τον Θείο Λόγο. Στο τέλος εκάθησεν πίνοντας τον καφέ του, έπειτα άρχισε να λέγει:
“Εγώ δεν άλλαξα τίποτε που έγινα Δεσπότης, μόνο την πατερίτσα έχω παραπάνω, κατά τα άλλα, θα είμαι ο ίδιος όπως πρώτα” και τον χειροκροτήσαμε που δεν τον κατέλαβε η υπεροψία και η αλαζονία όπως άλλους, αλλά στάθηκε απλός όπως πρώτα. Εσηκώθηκε έπειτα και μας εμοίρασε ιδιοχείρως την εικόνα του Αγίου Ιωάννου, τόσο πολύ απλός Δεσπότης, τον εγνωρίζαμε και από Αρχιμανδρίτη που εγύριζε όλα τα χωριά ο καημένος κηρύττοντας τον Θείο Λόγο και τον είχαμε αγαπήσει. Μακάρι να μοιάσει στον αείμνηστο Σεβαστιανό που τον είχε προτείνει για Δεσπότη. Μετά έφυγε χωρίς να φάγει. 

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Η Βήσσανη ως τσιφλίκι και η εξαγορά της...

Αποκρηές του 1898 στο χοροστάσι της Βήσσανης

Η τσιφλικοποίησις τής Βήσσανης. - Έξαναγκασμός των κατοίκων πρός υπογραφήν πωλητηρίου εγγράφου του χωρίου των πρός τον Αλή πασά.  -Νομιμοποίησις της αυθαιρεσίας του υπό του Σουλτάνου και εν συνεχεία  της Ελληνικής κυβερνήσεως...

Ή Βήσσανη φαίνεται πώς κατώρθωσε νά διατηρηθεί στήν κατηγορία του ελεύθερου χωρίου (κεφαλοχώρι) μέχρι των χρόνων του Άλή πασά. Κάποτε όμως—κατά ποιά χρονολογία άκριβώς δέν είναι γνωστό—περνώντας ο πασάς άπο τή Βήσσανη, φιλοξενήθηκε ηγεμονικά άπο τούς κατοίκους της και έφυγε κατευχαριστημένος στά Γιάννινα. 

Ύστερα άπο λίγο καιρό δε, προσκάλεσε εκεί τούς προύχοντες της γιά νά τούς ανταποδώσει τή φιλοξενία μ’ ένα γεύμα στό Νησί. Όταν ήλθαν οι Βησσανιώτες στά Γιάννινα κι’ έμαθαν το σκοπό τής προσκλήσεώς τους χάρηκαν υπερβολικά γιά τήν τιμή πού τούς έκαναν και ακολούθησαν τον πασά στήν προκυμαία, όπου ήταν αγκυροβολημένη ή ήγεμονική του λέμβος. Μπήκαν όλοι μέσα σ’ αυτή κι’ όταν προχώρησαν κι’ εφθασαν στο μέσον τής λίμνης, ο τύρραννος έβγαλε ένα έγγραφο άπο τή τσέπη του και τείνοντάς το προς τούς Βησσανιώτες τούς είπε «υπογράψτε». Όταν αυτοί είδαν, οτι το έγγραφο εκείνο ήταν παραχωρητήριο τού χωριού τους προς αυτόν, άρνήθηκαν νά το υπογράψουν. 
Τότε τούς έριξαν στή λίμνη οί δήμιοι πού τον συνώδευαν και τούς ανέσυραν μισοπεθαμένους όταν μπροστά στο βέβαιο θάνατό τους, δήλωσαν με νοήματα πώς εδέχοντο νά το υπογράψουν. Μ’ αυτόν τον τρόπο ή Βήσσανη έπι Άλή πασά έγινε κτήμα του, τσιφλίκι του....

Μετά την ήττα και τον αποκεφαλισμό του σατράπου, πιθανώς γιά μιά περίοδο, άπεκατεστάθη ή Βησσανη. ως κεφαλοχώρι, πριν ακόμα ή τουρκική κυβέρνησις οίκειοποιηθεί τά λεγόμενα τσιφλίκια του Άλή πασά. Τήν κατάστασι αυτή όμως ανέτρεψε ισχύων τουρκαλβανός τής περιοχής, έν τώ μεταξύ, κι’ έτσι έπανήλθε και πάλι στήν κατηγορία τών τσιφλικιού ώς έξης : 

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

To νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Αδελφότητας


Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Αδελφότητας όπως προέκυψε από την εκλογική διαδικασία  της 27ης και 30ής Νοεμβρίου 2016 και συγκροτήθηκε σε σώμα την 7η Δεκεμβρίου 2016, έχει ως εξής:
     

1.  Άρμπιρος Γρηγόριος - Πρόεδρος
2.  Στούπης Ιωάννης - Αντιπρόεδρος  

3. Βασιλοπούλου – Παπαγεωργίου Όλγα - Γενική Γραμματέας
4. Κασιάνη - Θεοδωράκη Αγαθή - Ειδική Γραμματέας
 5.  Βλαχιώτης Γεώργιος-Ταμίας          

 Μέλη:

 6.   Βαλαβάνη Ελευθερία [1]
 7.  Βέτσα – Πατσού Ουρανία [1]
 8.  Γκάγκας Δημήτριος [2]
 9.   Καραδήμα Ζωή [1]
10.  Κασιόλας Ευθύμιος [2]        
11.  Παπαγεωργίου – Κώτσου Χάρις [1]
12.  Ρούκα Ελένη [1]

Για την Εξελεγκτική  Επιτροπή 

1.  Βλαχιώτης Νικόλαος
2.  Δάλμας Ελευθέριος
3.  Φρίγκας Νικόλαος
………………………………………………………………………………..
[1] Υπεύθυνες: Νεολαίας, γυναικείων θεμάτων, φορεσιών
      εκδηλώσεων και επιμέλεια «Μάνας»
[2]  Υπεύθυνοι επιμέλειας εφημερίδας

Στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο ευχόμαστε "Καλή επιτυχία στο έργο τους" και προτρέπουμε όλους να σταθούν δίπλα τους αρωγοί για το καλό της πολυαγαπημένης μας Βήσσανης. 

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016

O Αη Νικόλας μας...

Αγιος Νικόλαος: Ή κεντρική εκκλησία της Βήσσανης 


Η κεντρική εκκκλησία τής Βήσσανης πού σήμερα τιμαται έπ’ όνόματι τουΑγίου Νικολάου, μέχρι τής εποχής του 'Αγίου Κοσμά έτιμάτο ως Κοίμησις τής Θεοτόκου. Γι’ αυτόν το λόγο εξακολουθεί νά πανηγυρίζει μέχρι σήμερα τήν 15ην Αύγουστου εορτήν τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, ενώ προστάτης του χωριού είναι ό ’Αγ. Νικόλαος. 'Ο Κοσμάς συνέστησε τό χτίσιμο μεγαλυτέρας έκκλησίας, πού τότε ήταν μικρή, πρός τιμήν του 'Αγ. Νικολάου, πού είναι προστάτης των ξενητεμένων, γιά νά σάς «φυλάει τούς ξενητεμένους» όπως είπε στους Βησσανιώτες. Έτσι κατεδαφίσθη ή παληά μικρή καί γίνηκε ή σημερινή μεγάλη, κατά τή θεμελίωσί της δέ σφάχτηκαν δυο μοσχάρια. Δέν σώζεται όμως τίποτε από τήν παληά μικρή πρός τιμήν τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου. Γι’ αύτό καί οί επιγραφές καί Ενθυμίσεις πού ακολουθούν άναφέρονται στή μετέπειτα ,δηλ. τή σημερινή Εκκλησία. 


’Άποψις τής κεντρικής έκκλησίας "Αγιος Νικόλαος Βησσάνης. Έμπροσθεν είναι τό «χαγιάτι» μέ τούς δώδεκα θόλους (καμάρες) πού συμβολίζουν τους 12 Αποστόλους. Εις τό άκρο άριστερό όπου τελειώνει τό χαγιάτι υπήρχε μικρό διαμέρισμα πού χρησίμευε ώς άσυλο των διερχομένων χριστιανών αστέγων. Παραπλεύρως, το κωδωνοστάσι.


Συνεπώς δεν ξέρομε ακριβώς πότε πρωτοχτίστηκε έκκλησία στή Βήσσανη. Στο υπέρθυρο της κυρίας εισόδου της όμως υπάρχει σέ πλάκα εντοιχισμένη ή έξης επιγραφή άνοικοδομήσεως μέ κεφαλαία βυζαντινά γράμματα: 

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Kαλό χειμώνα...

5 "χιονισμένες"φωτογραφίες απο το πολυαγαπημένο μας χωριό τη Βήσσανη. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις 27 Δεκεμβρίου 2008 απο τον Γρηγόρη Αρμπιρο. Η ψηφιακή επεξεργασία δική μου...Σε αρκετά καλή ανάλυση ...να τις χαρείτε...

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!!!



Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Ο Μπάρμπα Γεώργης Μέντζος o Καφετζής...


Toυ Παντελή Αρμπυρου

Σήμερα θα σας διηγηθώ για έναν άλλο χωριανό μας εξ’ ίσου σημαντικό, ο οποίος επέρασε από το Βησσανιώτικο στερέωμα και έλαμψε σαν άλλος διάττοντας αστέρας. Αυτός ήταν ο Μπαρμπαγεώργης ο Μέντζος. 

Εγώ τότε πρέπει να ήμουν 5-6-7 ετών και τον ενθυμούμαι που έκανε τον καφετζή στο κεντρικό καφενείο της κοινότητας με τον πλάτανο που τότε ήταν διώροφο. Τότε επάνω πήγαιναν οι νέοι με τα μπαστούνια, όπως συνηθίζονταν τότε και κάτω οι γερόντοι. Έξω δε στην ταμπέλα έγραφε ΚΑΦΕΝΕΙΟ “Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ”

'Ανδρας ψηλός και ωραίος ο μακαρίτης. Το σπίτι του ήταν δίπλα στο δικό μας, διώροφο με μπαλκόνια και στέρνα από μισό με τον αδελφό του τον Γιάννη τον Μέντζο που είχε παιδί τον Γ. Μέντζο, Πρόεδρο των Αρτοποιών Ελλάδος, δοξάζοντας τη Βήσσανη ή στο φούρνο του που είχε στο Ταχυδρομείο και έτρωγαν τόσα Βησσανιωτάκια ψωμί... Είχαν και καλό αμπέλι στο μεσαίο Αγιάννη με κίσμα που έβγαζε πολλά σταφύλια. Εγέμιζαν τα βαένια κρασί που είχαν στις Μπίμτσες στα κατώγια και ρακί, και τα ξόδευε ο Μπαρμπαγεώργης όλα στο καφενείο. Εκεί διατηρούσαν τα τυργιά, τα τουρσιά, τα γλυκά και τα κρέατα γιατί ήταν σαν ψυγείο. Γυναίκα του είχε τη Νούνα όπως τη λέγαμε όλοι γιατί μας εβάπτιζε όλους, την Κωστάντω του Γκοντέ, όπως έλεγαν τότε τους Κόντηδες, αδελφή του Αχιλλέα Κόντη και επειδή δεν έκαναν παιδιά, υιοθέτησαν την Όλγα, κόρη του Αχιλλέα Κόντη του αδελφού της. Πολύ καλός κόσμος.

51 χρόνια!!!


Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

"Στο αλώνι"...



Στο αλώνι του Τέλη Τζιάκου...Απο δεξιά:

Αγαθή Λάβαρη
Αλέκα Λάβαρη (καβάλα...)
Γεώργιος Λάβαρης
Μάρθα Αρμπιρου
Ανθούλα Αρμπιρου
Βάσω Καρύδη
Γιούλα Καρύδη

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Οι Έλληνες της Β.Ηπείρου καταγγέλλουν ότι Αλβανοί καταπατούν τις περιουσίες τους (Βίντεο)


Θύμα καιροσκόπων έχει πέσει η Ελληνική μειονότητα στη Βόρεια Ήπειρο. Η Μαίρη Τζώρα βρέθηκε στο χωριό Κώσταρι. Εκεί οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι Αλβανοί έχουν καταπατήσει τις περιουσίες τους με πλαστά έγγραφα. Έχουν πάρει, μάλιστα, στην ιδιοκτησία τους, ακόμα και ξωκλήσια

H καταπάτηση των εκτάσεων έγινε εν μια νυκτί κυρίως στο χωριό Κώσταρι ένα αμιγώς ελληνικό χωριό της Βορείου που απέχει μόνο 40 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που έχουν μείνει σήμερα στο χωριό. Οι περισσότεροι έχουν μετακομίσει στο κεφαλοχώρι το Μεσοποτάμιο. Κυρίαρχο στοιχείο η ορθοδοξία με πολλά ξωκλήσια όπως αυτά του Αι Βασίλη και του Προφήτη Ηλία που τώρα ανήκουν στους Αλβανούς.

Η υπόθεση της καταπάτησης των εκτάσεων στο χωριό Κώσταρι βρίσκεται στα δικαστήρια από το 2005. Μόνο που κάθε φορά που οι κάτοικοι πήγαιναν σε δίκη συναντούσαν εμπόδια. Όποιος δικηγόρος τους αναλάμβανε, παραιτούνταν. Το πρωτοδικείο Τυράννων δεν εκδίκαζε την υπόθεση, ενώ οι δικαστές δέχτηκαν έγγραφο από την οθωμανική αυτοκρατορία με το οποίο ένα στρέμμα ισούται με 1700 τετραγωνικά μετρά.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Εκλογές στην Αδελφότητα

Με μεγάλη προσέλευση πραγματοποιήθηκε σήμερα στη "Μάνα-έδρα της Αδελφότητας- η ψηφοφορία για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου της Αδελφότητας.
Έγινε  αναλυτικός οικονομικός απολογισμός απο το απερχόμενο Δ.Σ., διαβάστηκε η έκθεση της εξελεγκτικής επιτροπής και ζητήθηκε η έγκριση του προϋπολογισμού για την επόμενη διετία.
Η ψηφοφορία θα συνεχισθεί και την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου απο τις 11 το πρωΐ εως τις 7 το απόγευμα. Οσοι δεν ψηφίσατε ΣΠΕΥΣΑΤΕ!!!
Ακολουθούν φωτογραφίες απο την εκλογική διαδικασία...


Eκλογές στην Αδελφότητα: Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016-11π.μ.


Κεφαλόβρυσο: Πάει για λουκέτο η Μεταλλουργική;

Πολλά και σοβαρά ερωτήματα για την τύχη της Μεταλλουργικής Βιομηχανίας Κεφαλοβρύσου, προκαλεί η τροπολογία η οποία κατατέθηκε από την Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Όλγα Γεροβασίλη, και αφορά στην δυνατότητα μετάταξης του προσωπικού.
Ήδη όσοι έχουν πληροφορηθεί το περιεχόμενο της τροπολογίας μιλούν ως το πρώτο βήμα για να μπει λουκέτο στο εργοστάσιο, το οποίο τους τελευταίους μήνες αντιμετωπίζει ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα...

Με τροπολογία που κατέθεσε χθες στο Νομοσχέδιο για την κινητικότητα στο Δημόσιο το οποίο πρόκειται να ψηφιστεί σήμερα από τη Βουλή, δίνει τη δυνατότητα μετάταξης του προσωπικού της Μεταλλουργικής σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου. Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, αν φύγουν οι υπάλληλοι, σταματά η λειτουργία της Βιομηχανίας και το «λουκέτο» θα είναι το επόμενο βήμα.

Σοβαρό το πλήγμα

Το πλήγμα απ’ το κλείσιμο της Μεταλλουργικής θα είναι μεγάλο όχι μόνο για το Κεφαλόβρυσο όπου έχει τις εγκαταστάσεις της αλλά και για ολόκληρη την ακριτική περιοχή του Πωγωνίου που μαραζώνει οικονομικά. 
Εξάλλου, η Μεταλλουργική αποτελεί τη μοναδική βιομηχανική μονάδα αυτού του είδους και την τελευταία που λειτουργεί στην παραμεθόριο με εργαζόμενους ντόπιους, οι οποίοι παραμένουν έτσι στον τόπο τους. 
Με άλλα λόγια, επιτελεί κι εθνικό έργο σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή, δίπλα στα Ελληνοαλβανικά σύνορα.

Η τροπολογία

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Bησσανιώτικη κρεβ(β)άτα...


Απόψε στην κρεβάτα μου 
καρσί ΄ταν το φεγγάρι
και τόζωσε ζωνάρι
Έκατσε και μ΄ ερώτησε 
γιατ΄ είμαι λυπημένη
βαριά βαλαντωμένη…

-Ο άντρας μου είν΄ στην ξενητειά 
και μ΄ έχει  παρατήσει
και άλλη αγαπήσει…

-Εγώ θα πάω από κεί 
να τον παραμπαρήσω…

-Παρακαλώ φεγγάρι μου 
μην τον παραμπαρήσεις…
τύχει στον ύπνο τον βαθύ
και θα τον λαχταρίσεις!!!


Τό πίσω μέρος της φωτογραφίας

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Η λέξη  "παραμπαρίζω"  κατά την γνώμη μου σημαίνει -κατα τα γραφόμενα στο ποίημα- "παρατηρώ κάποιον"-"τον μαλώνω"...
Βρήκα την λέξη ΕΔΩ με την έννοια του "παραβγαίνω"-"συναγωνίζομαι" κάποιον.
Όποιος αναγνώστης ξέρει κάτι παραπάνω ας μας το κοινοποιήσει...

Επίσης η λέξη καρσί [karsí] είναι επίρρ. τοπ. : (λαϊκ.) και σημαίνει απέναντι-[τουρκ. karşι]

Επιμέλεια Χ.Κ.

YΓ. Γρηγόρης Άρμπιρος Η κρεβατα Λεωνίδα Μακρυγιάννη (γαμπρός στου Στούπη)

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Μάρκος Μπότσαρης ο αετός του Σουλίου-Η παραμονή του στο Πωγωνι (1813-1820)

Του Θανάση Δέμου

«Σάραντα κλέφτες ήμασταν, Μάρκο μωρέ Μπότσιαρη, 
σαρανταδυό νομάτοι, Μάρκο Μπότσιαρη Σουλιώτη.
Όλοι έναν όρκο κάμαμε μωρέ Μπότσιαρη, 
στο Άγιο το Βαγγέλιο, Μάρκο Μπότσιαρη Σουλιώτη.
Ποιός αρρωστήσει από τ’ εμάς, Μάρκο μωρέ Μπότσιαρη, 
όλοι να τον κοιτάξουν, Μάρκο Μπότσιαρη Σουλιώτη.

Μάρκος Μπότσαρης:πίνακας του Θεόφιλου
Αρχίζω την αναφορά μου στον αετό του Σουλίου, Μάρκο Μπότσαρη, με τους στίχους αυτούς παρμένους από έναν ολόκληρο κύκλο τραγουδιών που έχουν σχέση με τους Μποτσαραίους και που εδημιούργησε η Μούσα των Κακολακκιτών στα ολονύχτια γλέντια γόμων και πανηγυριών, για να φανεί η ζωντανή παρουσία του μεγάλου και αγνού ήρωα της Εθνεγερσίας στο χώρο αυτό μέχρι τις ημέρες μας.

Εάν οι άλλοι Έλληνες τον θαυμάζουν για τον ηρωισμό του και το άδολο του χαρακτήρα του οι Κακολακκίτες και τα γύρω χωριά διατηρούν την ανάμνηση του σαν να πρόκειται για δικό τους άνθρωπο. Παρά τα 174 χρόνια που πέρασαν από την ημέρα που έφευγε από τον Κακόλακκο για να πάρει μέρος στο μεγάλο αγώνα, η παρουσία του στο χώρο αυτό είναι αισθητή, ζωντανή και εξακολουθεί να ζει στις καρδιές όλων.

Φυσικά δεν θα ασχοληθούμε εδώ με την όλη δράση και την προσφορά του ήρωα στην πατρίδα και το Έθνος. Για το θέμα αυτό γράφτηκαν τόμοι ολόκληροι. Σε γενικές γραμμές είναι γνωστά.
Εδώ θα ασχοληθούμε κυρίως με όσα έχουν σχέση με την παραμονή του στο Πωγώνι κα ιδιαίτερα στον Κακόλακκο.

Είναι γνωστό ότι μετά την καταστροφή του Σουλίου και τα διαδραματισθέντα στους βράχους του Ζαλόγγου, οι Τουρκαλβανοί του Αλή πασά πολιόρκησαν τους Μποτσαραίους στο Μοναστήρι του Σέλτσου στα Άγραφα, όπου είχαν καταφύγει. Τον Απρίλιο του 1804, έπειτα από σκληρό αγώνα 4 μηνών πέρασαν με τα γιαταγάνια ανάμεσα από τις εχθρικές γραμμές και έφθασαν στην Πάργα και από εκεί στην Κέρκυρα. Τα γυναικόπαιδα αιχμαλωτίστηκαν. Ανάμεσά τους και η οικογένεια του Κίτσου Μπότσαρη, εκτός από το γιό του Μάρκο, ο οποίος έφθασε στην Πάργα.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Μονή "ΑΒΕΛ"

Για όσους μου ζητήσανε μια πολύ παλιά φωτογραφία της Μονής "ΑΒΕΛ"...Πιό παλιά...δεν γίνεται...


Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Tό όνομα της Βήσσανης


Του Σπύρου Στούπη

«Η ξενητειά, το διάστημα, βουνά άγνωρα και κάμποι 
η πελαγίσια η καταχνιά, τα σύγνεφα τα θάμπη 
ποτέ δεν θά τη σβύσουνε στά μάτια της ψυχής μου 
την άγια την εικόνα σου πατρίδα μου χρυσή».

Για το όνομα της κωμοπόλεως Β ή σ σ α ν η που ήταν είναι  απο τά σημαντικώτερα χωριά του Πωγωνίου κατά τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας σε αριθμό κατοίκων, πλούτο καί πολιτισμό, μερικοί πιστεύουν πώς είναι σλαυικό και σημαίνει ψηλό λοφώδη τόπο και άλλοι, οτι είναι ελληνικό που παράγεται από το β ή σ σ α=δρυμώδης τόπος (ώς ούρεως έν βήσση. Ιλ. Γ. 34), μια λέξι πανάρχαιη πού την αναφέρει έκτος από τον Όμηρο καί ο Ησίοδος.
«Πολλοί το όνομα του χωρίου τούτου, λέγει ο Λαμπρίδης, γράφουν όχι ως εκείνοι, οίτινες θεωρούν τούτο σλαυικόν, όπερ σημαίνει θέσιν ύψηλήν ή σημείον ανωφερές όπως τα σύστοιχα Βισανσκό καί Βισικό=άνηφορία, αλλά Βήσσανη εκ της ελληνικής βήσσης».
Ό ίδιος δμως προτιμά τη γραφή Βίσιανη ή Βύσιανη, προφανώς γιατί δεν συμμερίζεται την ελληνική άποψι. [1]
Ο Θεοφ. Μέντζος φρονεί, [2] οτι προέρχεται άπο το έλληνικόν β ή σ σ α γιατί ερμηνεύει και αποδίδει θαυμάσια την τοπολογική έννοια. Διότι σημαίνει, λέγει, «σύνδενδρες λακκιές». Πράγματι δέ το χωριό είναι χτισμένο πάνω σέ λόφους πού κάποτε ήσαν δασόφυτοι. Αλλά, οι «σύνδενδρες λακκιές» είναι συνηθέστατο φαινόμενο στην Ηπειρο καί μάλιστα σε παλαιότερες εποχές οπότε δεν είχε άποψιλωθεί από τα άφθονα δάση της.

Ό Άραβαντινός, όπου αναφέρεται περί Βησσάνης στη Χρονογραφία του, κι’ αυτό γίνεται κατ’ επανάληψι, ώστε αποκλείεται ή περίπτωσις λάθους, γράφει, Β ί σ σ α ν η. Δεδομένης δέ της ιδιότητος του εν λόγω ιστορικού ως λογίου καί διδασκάλου, μάλιστα της εποχής του 1853 πού στήν ορθογραφία έδίδετο ιδιαίτερη προσοχή, πρέπει νά συμπεράνωμε πώς δέν τήν έγραψε στον τύπο αυτο έτσι αυθαίρετα, άλλ’ ότι κάπου θα έστηρίχθη. Επειδή δέ ξέρομε, οτι ό έν λόγω συγγραφεύς δέν άπεμακρύνθη ποτέ άπο τά Γιάννινα άλλ’ οτι ζητούσε τις πληροφορίες του από τούς άρχιερείς, δασκάλους και κάθε λόγιο πού έπεσκέπτετο τήν Ηπειρωτική πρωτεύουσα, κι’ έτσι σάν λόγιος έρμής κατώρθωσε νά συνάξει τήν τόσο χρήσιμη ιστορική του ύλη, πρέπει νά πιστέψωμε, οτι θά τον άντέγραψε από τούς καταλόγους των μητροπόλεων, ή της Τουρκικής διοικήσεως, πού και στην εποχή του ακόμα κατά μέγα μέρος χρησιμοποιούσε την ελληνική γλώσσα μέ Έλληνες γραμματισμένους, πού φαίνεται τήν έγραφαν Βίσανη.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Νίκος Σκαλκώτας:"Ηπειρώτικος χορός"-Δημήτρης Μητρόπουλος, Φιλαρμονική Νέας Υόρκης-1959

Ένας γεφυράς θυμάται...

Πασχάλης Ζούνης
Ένας γεφυράς θυμάται...

Ο Πασχάλης Ζούνης γεννήθηκε στην Πυρσόγιαννη της Κόνιτσας το 1898. Όπως όλοι στο χωριό του, έγινε κι αυτός μάστορας, πολύ καλός πελεκάνος, κι άρχισε τα ταξίδια.
Στα 1928 με ΄27 έφτιαξε με το συνεργείο του, κάτω απ’ το Δολό, στο δρόμο προς Πωγωνιανή -τότε Βοστίνα- το γεφύρι του Κουβαρά.
Γι’ αυτό το έργο, αλλά και για τις εμπειρίες της τέχνης του, μίλησε Οκτώβρη του 1986 στην Πωγωνιανή, όπου είχε εγκατασταθεί στα τελευταία χρόνια της ζωής του κοντά στην κόρη του.
Πέθανε δύο χρόνια αργότερα, το 1988

Λέγομαι Πασχάλης Ζούνης. Είμαι απ’ τη Πυρσόγιαννη στη καταγωγή. Ναι! Πόσο χρονών είμαι; Είμαι τώρα μικρός, 88 χρονών. Ήμουνα μάστορας. Ήτουνε ο πατέρας μου μάστορας, μάστορας κι εγώ. Έμαθα τη τέχνη. Από μικρός πήγαινα κοντά που ήτουνε ο πατέρας μου. Ο γέρος ο δικός μου ήτουνε ο πρώτος μάστορας. Δεν ήτουνε κανένας άλλος. Ο Γιάννης Ζούνης! Πρώτος! Κανένας άλλος. Κι ο παππούς την ίδια δουλειά. Βασίλης Ζούνης αυτός, μάστορας, δε πήγε σκολειό…

Ήμουνα στη Βέροια, στο Μελίκι, φτιάχναμαν την εκκλησία. Από ’κει με πήρανε στρατιώτη. Με το στρατό μας γυρίζανε Ουκρανία, μπήκα Ρουμανία, πήγα Μικρασία! Ε.., τι να σου πω τώρα, παραμύθια…

Ο Π. Ζούνης δουλεύει στην Αθήν
Εγώ έφτιαξα δικιά μου ομάδα. Τώρα είχα πέντε μαστόρους, έτσι; Την άλλη χρονιά είχα τρεις, την άλλη χρονιά είχα δύο, την άλλη χρονιά είχα δέκα. Ήμουνα επικεφαλής. Ναι! Ξεκινούσαμε με τα ζώα. Με ζώα πηγαίναμαν, με ζώα ερχόμασταν.
Ήτουνε τότε τα μπουλούκια. Σε ποιο μπουλούκι δουλεύεις; Στου Πασχάλη παραδείγματος χάρη. Σε ποιο δουλεύεις; Στου Κωστάκη. Στου τάδε. Λέγανε του πρωτομάστορα τ’ όνομα. Και τσιεράκια είχαμαν να δουλεύουνε, να μαθαίνουνε. Άλλα κουβαλούσανε με τα μουλάρια πέτρες, άλλα κουβαλούσανε με το πηλοφόρι λάσπη που χτούσαμαν. Αυτό είναι. Ναι!
Είχαμαν πολλά εργαλεία. Είχαμαν χτινιές, μπικούνια, πολλά. Αυτά τα φτιάχναν οι σιδεράδες. Ήτουνε απαραίτητοι στο χωριό. Καλέμια, βελόνια, χίλια δυο. Ο σιδεράς ήτουνε απαραίτητος.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Ευημερία και Αξιοπρεπής Βίος... Πώς να θυμόμαστε τον Μπάρακ Ομπάμα

Του Σπύρου Στάλια
[Οικονομολόγου Ph.D]

‘Υπάρχουν δυο θεωρίες για την ευημερία και την αξιοπρεπή ζωή: 
Η πρώτη θεωρία είναι να κάνουμε τον πλούσιο πλουσιότερο και έτσι ένα μέρος του πλούτου του θα κατηφορίσει μετά και σε εμάς τους υπόλοιπους.
Η δεύτερη θεωρία – η οποία υποθέτω μας πάει πίσω την εποχή του Νώε- δεν θέλω να πω στον Αδάμ και την Εύα, γιατί ζούσαν σε λιγότερο περίπλοκη κατάσταση- αλλά, τουλάχιστον, πίσω στις μέρες του κατακλυσμού, η δεύτερη θεωρία λοιπόν μας λέει, ότι αν κάνουμε τον μέσο άνθρωπο να νοιώθει οικονομικά άνετος και ασφαλής, τότε ο πλούτος θα αυξηθεί, και θα περάσει και στις ανώτερες τάξεις όπως ακριβώς η μαγιά φουσκώνει το ψωμί...
Αλλά εύκολα ξεχνάμε...
Μόλις η κραυγή της λεγόμενης ευημερίας ηχήσει στη γη, όλους μας καταλαμβάνει ο πανικός, το πνεύμα του Μαμμωνά, που να μην μπορούμε να υπηρετούμε τις επιταγές της κοινωνικής συνείδησης.
Αλλά είμαστε εδώ για να καταλάβουμε ότι το οικονομικά συστήματα είναι ανθρώπινες κατασκευές και κατά συνέπεια δεν μπορούν να επικυριαρχούν απόψεις που δήθεν εκφράζουν απολύτως την δικαιοσύνη και τον Θεό.
«Ο έλεγχος της προόδου μας δεν είναι στο κατά πόσο προσθέτουμε πλούτο σε αυτούς που έχουν πολλά, αλλά στο κατά πόσο προσφέρουμε πολλά σε αυτούς που έχουν πολύ λίγα…»
Φράκλιν Ντελάνο Ρούζβελτ
42ος Πρόεδρος των ΗΠΑ

Αυτή ήταν η απάντηση του Ρούζβελτ στους νεοφιλελεύθερους που προκάλεσαν την μεγάλη κρίση του 1929.
Αυτά μας επανέλαβε και ο Μπάρακ Ομπάμα, απολογούμενος ουσιαστικά από την Αθήνα προς τους Αμερικάνους κυρίως, αλλά και σε όλους εμάς, αφού επί των ημερών του ο πλούτος αυξήθηκε μέν, αλλά πήγε προς τους πλούσιους, ενώ εμείς οι υπόλοιποι είμαστε στην αιώνια αναμονή, ένας μέρος του πλούτου να κατηφορίσει προς τα κάτω. Το κατάλαβε μόλις στο τέλος της θητείας του...

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Παλιά επαγγέλματα στην Ήπειρο ξεχασμένα στο χρόνο...


Μαζί με τις εποχές αλλάζουν και οι συνήθειες των ανθρώπων και οι ανάγκες τους προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Μπορεί πχ η ανάγκη για στέγη, να παραμένει πάντα η ίδια, όμως η εξέλιξη έφερε νέα υλικά, νέες τεχνικές στην κατασκευή της κατοικίας. Η ανάγκη για ένδυση δεν άλλαξε, άλλαξε όμως ο τρόπος κατασκευής των ρούχων, βγήκαν νέα υφάσματα και οι μηχανές πήραν τη θέση των ραφτάδων.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας έκανε μια σειρά από επαγγέλματα να εκλείψουν. Ο σαμαράς και ο πεταλωτής έμειναν χωρίς δουλειά, αφού τα μέσα μετακίνησης και μεταφοράς... απέκτησαν μηχανές και λαστιχένιους τροχούς. Ο παγοπώλης το ίδιο, με την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού. Ο καλαθάς και ο βαρελάς νικήθηκαν κατά κράτος από την επέλαση του πλαστικού κ.ο.κ. Η Ήπειρος αν και με λίγο βραδύτερο ρυθμό από άλλες περιοχές, αναγκάστηκε να προσαρμοστεί κι αυτή στα νέα δεδομένα.

Έναν κατάλογο των παλιών επαγγελμάτων στην Ήπειρο παρουσιάζει με τρόπο εξαιρετικό το ιστολόγιο «Ο ΠΥΡΡΟΣ» του Συλλόγου Ηπειρωτών Αγίων Αναργύρων Αττικής και με χαρά αναδημοσιεύουμε:

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Dhafer Youssef- Blending Souls & Shades (to Shiraz) - Birds Requiem

Έρχεται ο Έπαρχος...


O Πλάτανος στο χοροστά­σι είχε την τιμητική του. Άντρες μαζεμένοι κουβε­ντιάζανε, πηγαινοερχότανε και τραπέζια ετοιμάζονταν για στρώσιμο. Όλα από μακριά έδειχναν ότι στο καφενείο του Ζωΐτση θα ερχότανε κάποιος μεγάλος. Η Καλλιόπη του Καβάκου κατηφορίζοντας από του Τσάρα είδε όλο αυτό, το νταβατούρι και από περιέργεια πήγε να μάθει τι γίνεται.

Η Κολλιοπίτσα μας ήτανε γνωστή στο χωριό με το καλλι­τεχνικό παρατσούκλι του ά­ντρα της -τον έλεγαν Ματζιώρα- επειδή ήταν μουσικός και ήξερε και μουσική. Η Ματζιώρω όξω από το Παρθεναγωγείο βρίσκει τον Πάντο Δόση που ασχολιούνταν με την καθαριότη­τα .
-               Ω Πάντο τί γένεται εκεί σιακάτω;
-               Τι σε μέλλει;
-               Αμ  πως δεν με μέλλει . Να μην ξέρω τι γένετε;
Ο Πάντος την κοιτάζει πατόκορφα και της ξαναλέει.
-               Πίττα που δεν τρώς τι σε μέλλει κι αν καεί;
-         Εγώ σε ρωτώ και συ μου λες άλλαλα - μπάλαλα. Πες μου πως δεν ξέρεις να πάω να ρωτήσω άλλον. Τι μου άρχισες το κατηχητικό και την Σολωμονική;
-              Τον κακό σου τον καιρό, νεύριασε ο Παντελής. Αεί πα­ρατάμε μη σου φέρω την σκού­πα κατακέφαλα. Αεί  Τιτ.

ΓΕΛΛΑΣ - ΤΙ ΛΕΕΙ ΡΕ;

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

Η Επανάσταση του Γκιωλέκα και οι συνέπειες της στο Πωγώνι (1847)


Η πυρπόληση του Διοικητηρίου στον Κακόλακκο

Η μάχη των Δολιανών (28 Αύγουστού 1847)

Του Θανάση Δέμου

Παλαιότερα στα χωριά μας άκουγε κανείς να λένε για κάποιον: «αυτός είναι Γκιωλέκας». Και εχαρακτήριζαν έτσι κάποιον χοντροκομμένο, με απρεπή συμπεριφορά που δεν νοιάζονταν για τίποτε, δεν λογάριαζε κανέναν, του έλειπε η λογική.
Φυσικά ελάχιστοι ήταν εκείνοι που είχαν ακούσει κάτι για τον Αλβανό επαναστάτη Γκιωλέκα. Οι υπόλοιποι, ακούγοντας πολλές φορές τον χαρακτηρισμό αυτό είχαν σχηματίσει καθένας τη δική του εικόνα για κάποιο Γκιωλέκα με ανάλογα χαρακτηριστικά. Σήμερα ξεχάστηκε τελείως και δεν αναφέρεται ούτε «παροιμιακά» το όνομα αυτό.

Επειδή η ιστορία ενός τόπου πρέπει να είναι γνωστή σε όλες τις λεπτομέρειές της, επιβάλλεται να ιδούμε τα βασικότερα σημεία αυτής της ιστορίας, όπως μας παραδίδεται από δύο βασικές πηγές: Παναγιώτου Αραβαντινού «Χρονογραφία της Ηπείρου», τόμος Α' σελ. 408 κ. εξής, και εφημερίδα «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ» φύλλα 55-67, καθώς και άλλες πηγές.

***

Για να καταλάβουμε τα βαθύτερα αίτια της παράξενης αυτής επανάστασης πρέπει να έχουμε υπόψη τα παρακάτω: Σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι Αλβανοί δεν επλήρωναν, σχεδόν καθόλου, φόρους. Στον τουρκικό στρατό κατατάσσονταν σε άτακτα σώματα των λεγομένων βασιβουζούκων, που ήταν ελεύθερα να εκστρατεύουν «κατά βούλησιν», όπως ήθελαν αυτοί, χωρίς να υπακούουν σε διαταγές. Ήταν τα «ρέμπελα σώματα» του Τουρκικού Στρατού.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Γη της Ηπείρου...



Χώμα σκληρό, 
άκαρπη γη 
πουρνάρια καί βαλανιδιές 
και κουτσουπιές την άνοιξη 
βουνά μου λευκοφόρετα 
πατρίδα μου σε λαγκαδιές χαμένη 
ακούω τα τραγούδια σου 
σ’ ενός κλαρίνου το λυγμό 
σ' ενός βιολιού το δάκρυ 
και μέσα μου ανασταίνονται 
προγονικοί καημοί.

Δρόμοι μακρυνοί 
σ’ όλα της γης τα μέρη 
σου παίρνουν τον ανθό
στα πετρωμένα πλάγια 
λιγοστό κι ’ όνειρο και ψωμί.

Μ ’ από βαθιά φαράγγια 
αμόλευτο, σιωπηλό 
πάχνη απαλή ανεβαίνει 
αρχαίο δωδωναίο πνεύμα 
κι ’ ανάσα γίνεται κι ’ αχός 
και θρέφει μιαν αγάπη 
γι ’ αυτό το χώμα το παληό 
κι ’ όρκο βαρύ στεριώνει 
τα νιάτα σου πατρίδα 
της ξενιτιάς το μόχθο 
στολίδι σου να κάνουν.

ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΧΑΡΙΣΗ - ΠΑΛΛΗ*

*Από την ποιητική συλλογή «ΚΑΤΟΠΤΡΑ ΕΝΔΟΧΩΡΑΣ » (1994).


Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Η Βολιβία ψηφίζει τον «Νόμο της Μητέρας Γης», ο οποίος δίνει δικαιώματα στον πλανήτη μας αντίστοιχα ενός ζωντανού συστήματος...

Μετάφραση & Επιμέλεια:
Ελένη Ραντζούδη,
Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος

Ο νόμος της Μητέρας Γης «Ley de Derechos de La Madre Tierra» θεωρεί τον πλανήτη ως τόπο ιερό και ως ζωντανό σύστημα που τα συμφέροντά του είναι ανάγκη να προστατευτούν από την εκμετάλλευση και περιλαμβάνει 11 διακεκριμένα δικαιώματα για την προστασία του. Ο νόμος ψηφίστηκε από την Πολυεθνική Νομοθετική Συνέλευση της Βολιβίας. Το δέκατο άρθρο του νόμου προέρχεται από το πρώτο μέρος ενός μακροσκελούς προσχεδίου, που συντάχθηκε και κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2010 με την ονομασία Σύμφωνο Ενότητας «Pact of unity». Θα ήταν ευτυχές να εξαπλωθεί η εφαρμογή του νόμου και να εξευρεθούν τρόποι, ώστε η ελεύθερη αγορά να λειτουργεί με σεβασμό προς τον πλανήτη.
Σύμφωνα με τη φιλοσοφία της Pachamama – θεάς της γονιμότητας, δηλώνετε ότι «η μητέρα γη είναι ιερή, εύφορη και αποτελεί την πηγή της ζωής που τροφοδοτεί και φροντίζει για όλα τα έμβια όντα στη μήτρα της. Βρίσκετε σε διαρκή ισορροπία, αρμονία και επικοινωνία με τον κόσμο και συντίθεται από όλα τα οικοσυστήματα, τα έμβια όντα, και την αυτοοργάνωσή τους.» «Η Γη είναι η μητέρα όλων καθώς δημιουργεί την παγκόσμια ιστορία», δήλωσε ο αντιπρόεδρος Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα. Και συνεχίζει «με τον νόμο της Μητέρας Γης καθιερώνεται μια νέα σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, η αρμονία της οποίας πρέπει να διατηρηθεί ως εγγύηση της αναγέννησης της.» Ο νόμος απαριθμεί επτά διακεκριμένα δικαιώματα, που η Μητέρα Γη και τα επιμέρους συστήματα ζωής της, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων κοινωνιών, δικαιούνται: