Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ Δ.Σ. ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Με αφορμή τα περί διαθέσεως αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδας το Δημοτικό Συμβούλιο Πωγωνίου εξέδωσε το εξής ψήφισμα:

"Το Δημοτικό Συμβούλιο Πωγωνίου, παρότι αντιλαμβάνεται και αναγνωρίζει τις οικονομικές δυσκολίες της Πατρίδας μας, εκτιμά ότι οι συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας του 2015 έχουν ξεπεραστεί - όπως εξάλλου τονίζεται και από όλες τις επίσημες κυβερνητικές αρχές - και ότι δεν υφίσταται πλέον επείγουσα ανάγκη μεταφοράς των ταμειακών διαθεσίμων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Θεωρούμε παράδοξο, σε μια περίοδο που εξελίσσεται ο διάλογος για τη μεταρρύθμιση στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης, να επιχειρείται, για μια ακόμη φορά, η καταστρατήγηση της κατοχυρωμένης με το άρθρο 102 του Συντάγματος διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και καλούμε την ΚΕΔΕ να εξαντλήσει όλες τις πολιτικές και νομικές δυνατότητες αποτροπής των δυσμενών εξελίξεων.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Πωγωνίου επισημαίνει, με έμφαση, ότι εξακολουθούν να παραμένουν αδιευκρίνιστα κρίσιμα θέματα σχετικά με τη μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων, τα οποία σε συνδυασμό και με τις τεράστιες περικοπές των κρατικών πόρων εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για τη λειτουργία και την προσφορά των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που αποτελούν προπύργιο διατήρησης της κοινωνικής συνοχής και στήριξης των τοπικών οικονομιών.

Καλούμε την κυβέρνηση να ξεκινήσει με πρωτοβουλία της ένα ειλικρινή διάλογο, προκειμένου να αναζητηθούν κοινά αποδεκτές λύσεις με στόχο την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος.

Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017

18-19 Νοεμβρίου 1940: Η τιτανομαχία της Βήσσανης...


Βησσανιώτες μαχητές. Φωτογραφικό στιγμιότυπο από το μέτωπο. Διακρίνονται: Πατσούρας Ανδρέας, Χατζής Χρήστος, Κωτσάκης Θωμάς, Στάθης Γεώργ., Μαρούκης Ελευθ., Βοσινάκης Στέφ., Ανθ/γός, Μπούτζος Παναγ., Σάσσης Λέανδρος, Βαϊμάκης Νικόλ., Ράπτης Ευάγγ., Τζάκος Απόστολος.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Η νικηφόρα μάχη της Βήσσανης εντάσσεται στις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού για επανάκτηση των εδαφών της παραμεθορίου που είχαν καταληφθεί από τα ιταλικά στρατεύματα τις πρώτες ημέρες του πολέμου οπότε τα τμήματα προκαλύψεως της 8ης Μεραρχίας εκτελούσαν υποχωρητικό ελιγμό παρασύροντας τον αντίπαλο μέχρι τη γραμμή Καλπάκι-Καλαμάς.Το σημερινό μας δημοσίευμα αφορά το χρονικό διάστημα (μέσα Νοεμβρίου 1940) κατά το οποίο η διλοχία του Τάγματος Δελβινακίου απελευθέρωσε τη Βήσσανη μετά απο σφοδρές μάχες και περιλαμβάνει πολύτιμες ιστορικές μαρτυρίες από ανθρώπους που έλαβαν μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που αναφέραμε. 
Για το ίδιο θέμα μπορείτε να διαβάσετε  παλαιότερα δημοσιεύματά μας:
...//...
►15 Νοεμβρίου 1940

Η αποτρόπαια εικόνα προ της αμυντικής γραμμής

αφήγηση Αθανάσιου Μάνου, μαχητή του '40, από τις Ποντικάτες Πωγωνίου το 2007
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα είδα μόλις άρχισε η αντεπίθεση του στρατού μας στο Καλπάκι, Ήμουν στις τηλεφωνικές γραμμές. Με διέταξε ο λοχίας επικεφαλής να πάω ένα φάκελο κλειστό στα Δολιανά σε κάποιον αξιωματικό, αν θυμάμαι καλά το Φριζή. Ανέβηκα σε μια μοτοσυκλέτα και ο μοτοσυκλετιστής πέρασε το Χάνι Καραγκιόζη και πήγαινε προς Δολιανά.

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

Βήσσανη 1888:Ενα μάθημα στό δεσπότη...


*Η Βήσσανη. Για μεγέθυνση της εικόνας πατήστε ΕΔΩ

(Άφήγησις Κ. Άναστασιάδη)

Στις άρχές Σεπτεμβρίου του 1888, ο τότε μητροπολίτης Βελλάς καί Κονίτσης, γηραιός Βασίλειος, απεφάσισε νά επισκεφθεί τά χωριά τής περιφερείας του για τελευταία φορά κάνοντας αρχή άπό τή Βήσσανη.

Τό Σάββατο άπόγευμα τής 5ης Σεπτεμβρίου, μέ το ηλιοβασίλεμα, οί μουχταροδημογέροντες, οι έφοροετπίτροποι, οι πρόκριτοι, όλοι οι άνδρες, γυναίκες καί παιδιά των σχολείων αρρένων καί θηλέων, συγκεντρώθηκαν στήν Κούλα γιά νά ύποδεχθούν τό Δεσπότη.
Ύστερα άπό λίγο, φάνηκε στά Βαθύλακκα νάρχεται μέ τήν άκολουθία του, οπότε άρχισαν οί καμπάνες νά χτυπούν χαρμόσυνα και σέ λίγο ό Σεβασμιώτατος έφθασε ... Έκεί εύλόγησε τά πλήθη, οί παπάδες καί οί πρόκριτοι του φίλησαν τό χέρι, καί έπειδή ήταν πολύ κουρασμένος τόν έπήγε όλο τό χωριό ως τό σπίτι του Δράσου, καβάλλα, όπου του είχαν τοιμάσει κατάλυμα...

Τήν επόμενη μέρα, Κυριακή, προσήλθε στήν εκκλησία όπου έγινε μεγαλοπρεπής λειτουργία και άπό τό δεσποτικό εκφώνησε έναν ωραίο λόγο συνιστώντας αγάπη καί ομόνοια γιά τήν πρόοδο καί τό μεγαλείο τής Βήσσανης. Κατόπι έκατσε στο δεσποτικό θρόνο του καί έπί δυο ώρες, όλο τό χωριό, άνδρες, γυναίκες και παιδιά περούσαν καί του φιλούσαν τό χέρι...

Επειτα άπ αύτό πήγε στό κατάλυμά του, άφού προηγουμένως άνεκοίνωσε, οτι θά έδέχετο έκεί τήν 3 μ.μ. (ώρα τουρκ. 9η) τούς μουχταροδημογέροντες, διδασκάλους, έφοροεπιτρόπους καί προκρίτους.

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Καλοκαίρι του 1817: O Αλή πασάς στη Βήσσανη

Από τη ζωή του Αλή Πασά σιο Πωγώνι

[Περιστατικό, κατά αφήγηση του γέροντος Κ. Αναστασιάδη, όπως τ’ άκουσε από τη μάλε του, και όπως το διέσωσε ο Σπύρος Στούπης στο βιβλίο του: “Πωγωνησιακά και Βησσανιώτικα”].

«Όπως είναι γνωστό, ο Αλή πασάς είχε χτισμένο σαράϊ ψηλά στη Νεμέρτσα, κοντά στο Μπιτσικόπουλο, και κάθε καλοκαίρι από τον Ιούλιο μέχρι τον Αύγουστο, παραθέριζε εκεί. Ξεκινούσε από τα Γιάννενα και ακολουθούσε το σημερινό, περίπου αμαξωτό δρόμο, που τότε δεν υπήρχε. Και φθάνοντας κοντά στο Δέμα, έστριβε αριστερά και περνώντας από το Ρουψιώτικο και το Μεντζητιάτικο, έφτανε στα Φραστανά, απ’ όπου ανηφορούσε προς το Μπιτσικόπουλο κι έφτανε στο μέγαρό του. Τον ίδιο δρόμο ακολουθούσε και κατά την επίστροφή του.

Το καλοκαίρι όμως του 1817 επισιρέφονχας στα Γιάννενα, άλλαξε το συνηθισμένο του δρομολόγιο και αποφάσισε να περάσει από τη Βήσσανη να την ιδεί... αφού ήταν ένα από τα μεγαλύτερα τσιφλίκια του.[1] Κατέβηκε, λοιπόν, στα Φραστανά, πέρασε τη Λαμπάντσα, στα Βησσανιώτικα, τα Δοκίμια και Παλιάμπελα, στάθηκε κάμποσο και αποθαύμασε τους τρεις Αγιάννηδες με τις χιλιάδες τα πανύψηλα και πυκνά δέντρα τους, είδε τους γύρω στάλους, και μετά, σιγά - σιγά με την πολυπληθή συνοδεία του, έφτασε στη Βήσσανη. 

Στην “Κούλα”, τον περίμεναν όλοι οι προύχοντες, με επί κεφαλής το μουχτάρη και τους δημογέροντες, καθώς και όλοι οι άνδρες και τα παιδιά, ενώ οι καμπάνες ιης εκκλησιάς χτυπούσαν χαρμόσυνα...

Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

Η λίμνη Ζαραβίνας την μ.Μ.εποχή -Οτι ίσως θα θέλατε να μάθετε και δεν ρωτήσατε...


Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος (στα sm-έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο)για ένα μεγάλο κατά την γνώμη μας θέμα που απασχολεί την περιοχή του Πωγωνίου.Είναι το θέμα της γνωστής μας λίμνης της Ζαραβίνας. Ενστάσεις εγείρονται και πολύ συζήτηση γίνεται σχετικά με την μη αξιοποίηση της περιοχής της λίμνης από τους αρμόδιους φορείς (Δήμο-Περιφέρεια και Κράτος). Θα επιχειρήσω στη συνέχεια να αναφερθώ προς ενημέρωση όσων δεν γνωρίζουν τα σχετικά,  σε όλες τις παραμέτρους (κατά το δυνατόν) που αφορούν το θέμα χωρίζοντάς το σε τρείς επιμέρους ενότητες:

Α. Η "ταυτότητα" της λίμνης

Β. Μία ιστορική αναδρομή των διεκδικήσεων της λίμνης εκ μέρους των φορέων Κράτους-Δήμων-Αδελφοτήτων και κατοίκων της περιοχής απο τους μέχρι το 2011 φερόμενους ως ιδιοκτήτες της και την ιστορική δικαστική απόφαση παραχώρησης της λίμνης σε αυτούς που δικαιωματικά ανήκει

Γ. Τί μέλλει γενέσθαι και δημοσιεύματα διαμαρτυρίας που τονίζουν την αδιαφορία των υπεύθυνων φορέων για  το μέλλον και την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου που συνιστά όλη η περιοχή της λίμνης.
....//....

Α. Λίμνη Ζαραβίνας ή Νεζερός ή Νιζερός
ή λίμνη Δελβινακίου



Λίμνη Ζαραβίνα

Η  λίμνη της Ζαραβίνας με τα πολλά ονόματα ξεφυτρώνει ανάμεσα στους ήρεμους λόφους του Πωγωνίου, ανάμεσα στα δρυοδάση και τα λιβάδια που απλώνονται στα βορειοδυτικά της Ηπείρου. 
Η Ζαραβίνα αναφέρεται και με τα ονόματα Τζαραβίνα, Τζεροβίνα, Νεζερός, Νιζερός, Νιντζερός και λίμνη Δελβινακίου. 

Σάββατο 5 Αυγούστου 2017

Η Μαριόλω...



«...Κάποιοι πόνοι
πού δέν τούς κλεί
κι ό πλατύτερος θρήνος...»
Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

Ό κάθε άνθρωπος εκδηλώνει το συναίσθημα της χαράς με το δικό του τρόπο. Τό συναίσθημα όμως τής λύπης, τής βαθειάς λύπης, όλοι οί άνθρωποι τό εκδηλώνουν με τον ίδιο τρόπο. Με ψυχικό πόνο, με θρήνους, με μοιρολόγια από τις γυναίκες, μέ δάκρυα. Τά δάκρυα εναποθηκευμένα στο δακρυϊκό ασκό, στη λήκυθο, αυτή του ανθρωπίνου πόνου, δέν έχουν προορισμό από τη Φύση νά ξεπλένουν μόνο το βολβό του οφθαλμού, άλλα καί να ανακουφίζουν από τούς αβάσταχτους ψυχικούς πόνους. Διαυγή κι αστραφτερά κατά τή ροή τους καίνε και τό μαντήλι. Έχουν οί Ήπειρώτισσες μεγάλη εμπειρία με τούς ακένωτους ασκούς των δακρύων τους.

«...Σου στέλλω καί το δάκρυ μου 
σε ενα χρυσό μαντήλι.
Το δάκρυ είναι καφτερό 
καί καίει το μαντήλι...»

Άπό τήν άρχαιοτάτη ακόμα εποχή όλοι οί συγγραφείς μάς παρουσιάζουν τον ψυχικό σπαραγμό σ’ όλες τις κλίμακες. Ό Θουκυδίδης άναφέρει οτι οί Αθηναίοι, κατά τό 431 π.Χ. 
«...τω πατρίω νόμω δημοσία ταφάς έποιήσαντο 
των εν τώδε πολέμω πρώτω άποθανόντων».
 Ό Πρίαμος όταν έμαθε το θάνατο του γυιού του Εκτορα (Ίλιάς X στιχ. 54) 

«... ώμωξεν ό γέρων κεφαλήν... 
παίειν καί τ’ άλλα ποιεΐν καί λέγειν, 
ό συμβαίνει τοις περιπαθούσι».

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Ο χαλβάς και η μουσταλευριά...

Τι χαλβάς τί μουσταλευριά...Ο τρόπος διαφέρει...

►ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ: Ο ΧΑΛΒΑΣ

Σε μία αίθουσα τουρκικού σχολείου γύρω στα 1880.Το δημοσίευμα (η γλαφυρότητα της περιγραφής του συντάκτη εντυπωσιακή!!!) είναι απο την εφημερίδα "ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ"-24 Σεπτεμβρίου 1899. Απολαύστε το:

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Βήσσανη σήμερα στον Αη Παντελεήμονα...


Στον Αη Παντελεήμονα... 

[...Στο βόρειο άκρο κοντά στα Πηγάδια. Έδώ συναντούμε μερικές εικόνες ένδιαφέρουσες: Οι δεσποτικές, στο τέμπλο, τής Θεοτόκου και του 'Αγ. Νικολάου, φέρουν καλλιτεχνική έπένδυση αξιόλογη από φύλλα χαλκού. Άτυχώς δέ οί παρατιθέμενες φωτογραφίες δέν ικανοποιούν. Αλλη εικών 35X25 τυπωμένη σέ μεταξωτό ύφασμα παρουσιάζει τον γνωστό τύπο τής Παναγίας του Μπαλουκλή, πίσω της δέ φέρει την επιγραφή «Γεώργιος Κ. Τσουβαλίδης, Βήσσανη 18—8—1910». Όπως είναι γνωστό κτητορική οικογένεια του "Αη Πανταλεήμονος είναι ή Τσουβαλίδου ή Τσουβάλη, όπως έλέγετο κοινώς.

Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

2 Aπριλίου 1939-Αγώνας βόλεϋ γυναικών:Βήσσανη- Γιάννενα 0-3...

Πατήστε για μεγέθυνση ΕΔΩ

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 2 Απριλίου 1939 στη Βήσσανη Πωγωνίου λίγο πριν απο τον αγώνα βόλεϋ γυναικών μεταξύ της τοπικής ομάδας και της ομάδας της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων...[Η ψηφιακή επεξεργασία της φωτογραφίας "αποκάλυψε" οτι ο αγώνας μάλλον οργανώθηκε από την  ΕΟΝ - αφού στα μπλουζάκια της τοπικής ομάδας αλλά και στα  καπελάκια-μπερέδες των φιλοξενούμενων κοριτσιών   φαίνεται καθαρά το έμβλημά της - πράγμα σύνηθες εκείνη την εποχή αφού το καθεστώς της 4ης Αυγούστου έδινε μεγάλη σημασία σε θέματα νεολαίας...] ***

Αξιοσημείωτες...- αν μη τι άλλο - και οι παρατηρήσεις του αποστολέα της φωτογραφίας στα γραφεία μας πρίν απο μερικά χρόνια, σχετικά με την αμφίεση των νεαρών κοριτσιών...

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

O Σιαμαντάκας...



Σε πολλά μέρη της Ηπείρου, στα χορευτικά τους, σε ώρες χαράς κα κεφιού χορεύουν το Σαμαντάκα.
Γεια σου βρε Σαμαντάκα τη λεβεντιά σου νάχα.
Εσύ κοιμάσαι κι εγώ νυστάζω 
σε συλλογιούμαι και αναστενάζω. 
Ξύπνα Σαμαντάκα και βάλε τα τσαρούχια, 
στρίψε τη μουστάκα, γεια σου Σαμαντάκα...

Ποιος ήταν όμως ο Σαμαντάκας;
Λένε πως τ' όνομα του ήταν Παύλος Μπάρας. Ενας όμορφος λεβεντονιός που ζούσε με το παιδί του και τη γυναίκα του στην περιοχή των Αγίων Σαράντα.
Δούλευε στα χωράφια, όταν κάποια μέρα επιστρέφοντας στο σπίτι του, βρήκε τρεις σπαχήδες του Αλή πασά να σέρνουν τη γυναίκα του. Τάβαλε, ένας αυτός, και με τους τρεις, και κατάφερε να σκοτώσει τους δυο και να τους πάρει τα ντουφέκια.
Ο τρίτος του ξέφυγε και καθώς προσπάθησε να τον σκοτώσει, χτύπησε κατά λάθος θανάσιμα την αγαπημένη του.

Επειδή κινδύνευε άμεσα, έτρεξε στο σπίτι, άρπαξε το μωρό στην αγκαλιά και πήρε τα βουνά. Από ράχη σε ράχη, από βουνό σε βουνό, κάποια μέρα έφτασε στην Κορυτσά.
Από τις κακουχίες όμως της οδοιπορίας έχασε το μωρό του και ο πόνος γίνηκε τώρα αβάσταχτος πούχασε γυναίκα και παιδί. Πήρε λοιπόν πάλι δρόμους και μονοπάτια προς το Νότο και έφτασε στο Μπεράτι με σκοπό να κοινωνήσει σε χριστιανική Εκκλησία μιας κι ήταν Χριστούγεννα κι είχε νηστέψει.

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας


Σημείωση ιστολογίου: Ιστορική φωτογραφία από τον "Αυτονομιακό αγώνα στη Β. Ηπειρο 1914" του πρωτοπόρου Βησσανιώτη φωτογράφου Γιώργου Πανταζίδη (Βήσσανη Πωγωνίου 1864-Γιαννενα 1941).

Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης

Το πιο κάτω κείμενο είναι η ομιλία μου στις 28 Μαΐου 2017 στην Λάρισα σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε για την επέτειο των 103 ετών της υπογραφής του ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ και διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Βορειοηπειρωτών Θεσσαλίας. Στην ομιλία αυτή γίνεται ανάλυση της εποχής του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα προηγηθέντα και τα επακόλουθα. Η γεωπολιτική κατάσταση της εποχής αυτής, ιδιαίτερα σε σχέση με την δημιουργία του αλβανικού κράτους και του βορειοηπειρωτικού προβλήματος που δημιουργήθηκε.

Θέλω να επικεντρώσω την προσοχής σας στο εξής, θεωρώ, εξαιρετικά σημαντικό σημείο. Το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας ιδρύει το αλβανικό κράτος και προσδιορίζει τα σύνορα αυτού (17 Δεκεμβρίου 1913). Ακριβώς 5 μήνες μετά το Πρωτόκολλο της Κερκύρας (17 Μαΐου 1914) αποδίδει καθεστώς ευρείας αυτονομίας στην Βόρειο Ήπειρο και προσδιορίζει τα σύνορα αυτής, εντός της αλβανικής επικράτειας. Οι δύο αυτές διεθνείς συνθήκες υπογράφησαν από τους εκπροσώπους των ίδιων ακριβώς χωρών. Το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας έχει σήμερα αδιαμφισβήτητη διεθνή ισχύ.

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ


Για τους Ηπειρώτες, τα πανηγύρια του χωριού είναι η λαχτάρα ολόκληρης χρονιάς για να βρεθούμε στον αγαπημένο μας τόπο. Και να ζούμε στιγμές που μόνο το ηπειρώτικο κλαρίνο μπορεί να σου προσφέρει.

Το Πανηγύρι είναι μια ευκαιρία, η οποία δίνεται για μια φορά το χρόνο, να ξανασμίξουν φίλοι και συγγενείς,να επιστρέψουν οι απόδημοι στον τόπο τους, να ξαναζωντανέψουν τα χωριά μας και να θυμίσουν λιγάκι από την αίγλη του παρελθόντος. Υπο τους ήχους του κλαρίνου, του λαούτου  και με συνοδεία τους τραγουδιστές  μας, ολοι μαζί τραγουδάμε για την ξενιτιά, τον έρωτα, την ατέρμονη αγάπη που έχει ο καθένας απο μας για τον τόπο του. Εχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί τόσα πολλά για τα ηπειρώτικα παραδοσιακά πανηγύρια, αλλά και πάλι δεν αποτυπώνουν τη συναισθηματική αξία που έχουν για όλους. Μικρούς και μεγάλους. 
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός ο θεσμός των πανηγυριών, που επιβίωσε μέσα από πολέμους, φτώχεια, ξενιτιά, δεν θα πάψει ποτέ να υφίσταται. Και ο λόγος είναι ένας και μοναδικός. Γιατί όλη αυτή η διαδικασία, η τελετουργία πιο συγκεκριμένα, είμαστε εμείς οι Ηπειρώτες. Βρίσκεται στις καρδιές μας, στο είναι μας. Πάντα ότι και να γίνει, όπου και αν βρισκόμαστε, η Ήπειρος είναι μέσα μας και μας καλεί να επιστρέψουμε και να ξαναβρεθούμε με τους αγαπημένους μας, στον τόπο των προγόνων μας, στον τόπο μας, στο σπίτι μας.

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Σάββατο της 10ης Ιουλίου 1943:Ολοκαύτωμα Κεφαλοβρύσου Πωγωνίου

Το Σάββατο της 10ης Ιουλίου 1943 μια μέρα αποφράς για τους κατοίκους του Κεφαλόβρυσου και τούτο διότι τότε οι Γερμανοί Ναζιστές του Χίτλερ εν ονόματι της νέας τάξης πραγμάτων, έμπαιναν για πρώτη και τελευταία φορά στο μικρό τότε Κεφαλόβρυσο, συνελάμβαναν 18 Κεφαλοβρυσίτες, 3 άλλους εντοπίτες και με πρωτοφανή κυνικότητα τους έκαιγαν ζωντανούς μέσα σε δύο σπίτια του χωριού. Κουρμπάνι στην Ελλάδα και τις πανανθρώπινες αξίες της τιμής, της Ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Το μπρότζι των βλάχων του Κεφαλόβρυσου στην Πατρίδα. 

Η ανάμνηση εκείνου του γεγονότος προκαλεί ακόμα φρίκη και αποτροπιασμό, αλλά και πολλά ερωτηματικά, καθώς ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε, παρόλο που πέρασαν 74 χρόνια από τότε, ποιός ήταν ο λόγος εκείνης της αιματοχυσίας. 
Στην ημερομηνία που αναφερόμαστε το άστρο του παρανο'ι'κού δικτάτορα είχε πάρει την κάτω βόλτα, είχε γύρει προς το βασίλεμα. 
Είχε προηγηθεί το Στάλινγκραντ, το Ελ Αλαμέιν, η είσοδος των Αμερικανών στον πόλεμο και τα συμμαχικά στρατεύματα υπό τον Mondgomery ετοιμάζονταν για απόβαση στην Ευρώπη. 

Ο Ελληνικός λαός, με τον Βασιλιά του στο Λονδίνο, την Κυβέρνησή του στο Κάιρο, αντιστεκόταν στην κατοχική Κυβέρνηση και τον Γερμανό κατακτητή με τον Ιερό λόχο στα συμμαχικά στρατεύματα της μέσης ανατολής, και τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ στην κατεχόμενη Ελλάδα. 

Από το βιβλίο του Κ. Χούτα, που συμμετείχε στην αντίσταση και μετά έγινε βουλευτής μαθαίνουμε οτι η 8η Βρετανική στρατιά, αποτελούμενη από οχτώ Μεραρχίες και η 5η Αμερικάνικη από έξι Μεραρχίες, συνεκροτούντο στα παράλια της βορείου Αφρικής και την Μάλτα, για να αποβιβαστούν στην Ευρώπη. Ο δε Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του γράφει ότι "όλαι αι ναυτικαί κινήσεις και στρατιωτικαί προπαρασκευαί, αφήνουν να εννοηθεί ότι ετοιμάζομεν μια εισβολή εις την Ελλάδα". 

Στην Ελλάδα υπήρχαν τότε η 11η Ιταλική στρατιά, η 5η Γερμανική και το 2ο Σώμα του Βουλγαρικού Στρατού και οι σύμμαχοι ήθελαν να μην κινηθούν σε βοήθεια των δυνάμεων του άξονα που στάθμευαν στην Ιταλία, για να διευκολυνθούν οι συμμαχικές αποβατικές δυνάμεις. 

Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Κεφαλόβρυσο Δευτέρα 10 Ιουλίου

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017-Επέτειος των 74 χρόνων από την εκτέλεση κατοίκων του Κεφαλοβρύσου από τα Ναζιστικά στρατεύματα


Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

Γλέντι μέ περιπέτεια...


Η φωτογραφία είναι του Γιώργου Πανταζίδη [1900-κυνηγοί στη Βήσσανη]
[ΠΑΤΉΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ]

Το συμβάν αφορά την περιπέτεια που είχε ο μεγάλος Βησσανιώτης φωτογράφος Γιώργος Πανταζίδης ή Πανταζής στη Βήσσανη το 1899...Βεβαίως και διατηρήσαμε την ορθογραφία του προτότυπου κειμένου ...Απολαύστε τη...

(Άφήγησις Αλεξάνδρας Κ. Βοσνάκη)

Αν δέ’ μέ γελά΄ ή γνώμ’ μου, θάηταν 1899, πάντα. Ολ’ οί βησσανιώτες τότε, πάεναν ταξίδι, δούλευαν, έβγαζαν γρόσια καί γύρ’ζαν κι ήβρ'σκαν τά στάρια, τά κρασιά, ρακιά, τά τρουσιά καί τά τεριά στές μπούτενες, καί τό πάσα ένα τους καί τόριχναν στό φαΐ και στό πιοτό, όσο νά ματαφύγ' ν πάλε.
Ηταν μια παρέγα ’πό τό Σπύρο Ψιεύδη, Τάσιο Γιανέ, Μήτρο Κυριαζή, Κώστα Μπουσνάκη, Μανώλ΄ Μπουσνάκη, Γιώρ΄ Λιάρο, Τάσιο Τσιουβάλη, Θωμά Βράγκαλη, Ν΄κόλα Χαντάνο, Μίχο Τζάκο κι άλλοι π΄δεν  τ’ς θυμιούμαι τώρα....

Μιά μέρα, χυνόπωρο μήνα, πήγαν κατά τό Μαναστήρ’ νά κυν’γήσ΄ν κι ύστερ΄ άπό τό κ’νήγ΄ γυρνάν στό Μαναστήρι, νά γλεντήσουν. Έκεί ’ταν ό Μήτρο Καρύτσης πού τόν είχαν γιά μάερα καί τούς είχαν έτοιμ’ άρνιά στ΄ σούβλα, μαερεμένα κρ'γιάσια καί γκουγκουρέτσια. Είχαν καί τό Σιούλα τό Σωρόκα πού τ’ς κουβαλούσε ’πό τό χωριό κρασιά κι ότ' άλλο τ’ς χρειάζονταν.
Σάν έφαγαν κι έπγιαν τ'ς ερθε στό μελό νά φωτογραφ’στούν...

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Ταξιδιώτης απο τα Μπιτόλια...


Μπιτόλια - Λισκοβίκι - Βήσσανη...Μία συνηθισμένη διαδρομή απο ξηράς για τον γυρισμό των ξενητεμένων μας που προερχόταν συνήθως απο την Μολδοβλαχία ή και απο την Πόλη, τον καιρό της Τουρκοκρατίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Διαδρομή δύσκολη κακοτράχαλη και προπάντων επικίνδυνη αφού πολλές ληστρικές συμμορίες την πολυτάραχη εκείνη εποχή δρούσαν ανεξέλεγκτα και έτσι οι ταξιδιώτες ξενιτεμένοι μας έχαναν πολλές φορές και τη ζωή τους... Την είδηση που δημοσιεύουμε παρακάτω την αλιεύσαμε απο την εφημερίδα "Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ" 27 Νοεμβρίου 1892 και αφορά δυστυχώς έναν συγχωριανό μας... Για την δράση των ληστρικών συμμοριών που λυμαίνονταν την εποχή εκείνη τον τόπο μας θα επανέλθουμε με περισσότερες λεπτομέρειες σε επόμενο σημείωμά μας...



EΠΙΜΕΛΕΙΑ Χ.Κ.


Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

H Ζιαραβίνα και οι αδελφοί Μέντζου...


Για ενημέρωση φίλων αναγνωστών μας θέλουμε να σημειώσουμε τα εξής:

Η παραπάνω ανάρτηση απενεργοποιείται ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ αφού μέλος της Οικογενείας Μέντζου μου έστειλε επιστολή στην οποία αναφέρει τις αντιρρήσεις του, παρουσιάζοντας σημαντικά στοιχεία που αφορούν το περιεχόμενο του δημοσιεύματος αλλά ταυτόχρονα προβαίνει και σε ανάρμοστη προσωπική επίθεση στον γράφοντα. Θα επανέλθω λοιπόν σύντομα στην επαναφορά του επίμαχου δημοσιεύματος μαζί με το περιεχόμενο της  επιστολής που μου απεστάλη αλλά και την απάντησή μου σε αυτή. Λίγη υπομονή ...Ευχαριστώ.
Χ.Κ.

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Παρουσίαση του Βιβλίου «Τραγούδι, Μουσική και Χορός στην Ήπειρο» του Ηπειρώτη μουσικού Λαογράφου Παντελή Καβακόπουλου και Απόδοση Τιμής στον συγγραφέα


Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Καθηγητής κ. Γεώργιος Καψάλης, σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου
«Τραγούδι, Μουσική και Χορός στην Ήπειρο»

του Ηπειρώτη μουσικού Λαογράφου

Παντελή Καβακόπουλου

τη Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017 και ώρα 20.00
στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής».

Στην εκδήλωση θα τιμηθεί ο συγγραφέας για την προσφορά του στην καταγραφή της μουσικοχορευτικής παράδοσης της Ηπείρου.



ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Χαιρετισμοί:
  • Γεώργιος Καψάλης, Καθηγητής, Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
  • Αλέξανδρος Καχριμάνης, Περιφερειάρχης Ηπείρου
  • Θωμάς Μπέγκας, Δήμαρχος Ιωαννίνων
  • Βασίλειος Σπύρου, Δήμαρχος Ζαγορίου
  • Κωνσταντίνος Καψάλης, Δήμαρχος Πωγωνίου
Για τον Παντελή Καβακόπουλο και το βιβλίο του θα μιλήσουν:
  1. Μαρίνα Βρέλλη-Ζάχου, Καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
  2. Ρενάτα Δαλιανούδη, Λέκτορας του Τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Καθηγητής κ. Ανδρέας Φωτόπουλος, Αναπληρωτής Πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Μουσικό πρόγραμμα με τραγούδια από την Ήπειρο, με τους παραδοσιακούς καλλιτέχνες:
  • Μιχάλη Μπραχόπουλο, κλαρίνο
  • Λάμπρο Τζόκα, βιολί
  • Βασίλη Τσίκα, λαούτο
  • Χρήστο Λώλη, ντέφι
  • και Ευάγγελο Νούση, τραγούδι
Από την Διεύθυνση Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων 
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Πηγή:http://www.uoi.gr/events/parousiasi-tou-vivliou-tragoudi-mousiki-ke-choros-stin-ipiro-tou-ipiroti-mousikou-laografou-panteli-kavakopoulou-ke-apodosi-timis-ston-syngrafea/
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Καλό θα είναι όσοι και όσες μπορούν να τιμήσουν με την παρουσία τους την πολύχρονη και σπουδαία προσφορά του πολυβραβευμένου και πανάξιου συγχωριανού μας Παντελή Καβακόπουλου.
Διαβάστε  λεπτομέρειες για το  βιβλίο του Παντελή που εκδόθηκε πριν λίγο καιρό...

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

Στου "Παναβρεί"....«μή σε ποτίσουν βότανα καί σε πλανέψει ή ξενητειά».. ..


"Πρέπει να γνωρίσωμεν και να 
μελετήσωμεν τον τόπον μας, 
δια να τον εκτιμήσωμεν και 
να τον αγαπήσωμεν περισσότερον" 
Ελ. Βενιζέλος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Ψηφίδα ψηφίδα με πολύ κόπο αλλά και αγάπη για το χωριό μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα , έστω μικρή, της ιστορίας του...

***
" Mα είναι η θάλασσα θεριό...
και δεν μπορώ
να υπάγω να τον βρώ..."

Στου Παναβρεί είναι η τοποθεσία όπου εχώριζαν τ αντρόγυνα της Βήσσανης που έφευγαν οι άνδρες τους για την Πόλη... 
Ευρίσκεται στο σύνορο Βήσσανης - Δελβινακίου. Ξεκινούσαν λοιπόν τ αντρόγυνα από του Ντασούκι όπως ονομάζονταν τότε έξω από το σπίτι του Τάκη Λάζου με τις δύο πελώριες λεύκες όπου οι ηλικίες μας πρέπει να τις θυμούνται μετά στον Αη-Ταξιάρχη.

Έπειτα ανέβαιναν την ραχούλα που ονομάζονταν στο Κορτσάτση στην μούρσα με τον Αη-Μηνά του Δέρβου, συνέχεια στα Ρόγγια με την μούρσα (όπου μια φορά ηύρε η γυναίκα μου ένα λύκο που έπινε νερό όπως εγύριζε από το θέρο) που είναι και το εικόνισμα του Ν. Γάτση που το χάλασε ο δρόμος από το πάνω μέρος και το αντικατέστησε η Μαρία Λογοθέτη από το κάτω μέρος. Μετά φθάνομε στο Μέγα με τα ίσια και μεγάλα χωράφια και τ αλώνια των Μεντζαίων ανεβαίνοντας στην ράχη με του Παναβρεί πίσω που έβγαινε το νερό. 

Ονομάστηκε δε Παναβρεί από το νερό που ανάβλυζε κανά δύο μήνες το χρόνο όταν βρέχει καταρρακτωδώς παίρνοντας τον κατήφορο στην Αγία Παρασκευή, κόβοντας τον δρόμο κάθε φορά. Τώρα όμως που ασφαλτοστρώθηκε ο δρόμος Βήσσανης-Δελβινακίου - λίγο ακόμα υπολείπεται - στην μέση θα φκιάσουν γεφύρι για να γλυτώσει ο δρόμος άπαξ δια παντός. Το νερό αυτό σμίγει παρακάτω με το νερό του Λεπένου που το πήρε το Δελβινάκι για την ύδρευσή του.

Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Το φαινόμενο των Ηπειρωτών ευεργετών...


Θα ήταν  μεγάλη παράλειψη από μέρους μας να μην αφιερώσουμε σ’ αυτή τη σελίδα- έστω και ονομαστικά – τους Ηπειρώτες Ευεργέτες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μετέπειτα , αφού ο  αριθμός τους είναι μεγάλος και δυσανάλογος με τον όλο πληθυσμό της περιοχής   κατά την περίοδο που έζησαν οι ίδιοι .

Μια τόσο μικρή περιοχή γέννησε και ανέδειξε υπερβολικά μεγάλο αριθμό ευεργετών τόσο για όλη την Ελλάδα , όσο και για την πόλη και τη γενέτειρά τους  .Μελετώντας  κάποιος τις διαθήκες που κατέλιπαν και τη βιογραφία τους παρατηρεί ότι οι ευεργέτες προέρχονταν από όλα τα επαγγέλματα και ήταν όλων των κοινωνικών τάξεων: Νοικοκυρές , αγράμματοι επιφανείς πολιτικοί, έμποροι ,καθηγητές Πανεπιστημίου , τραπεζίτες βιομήχανοι, χρυσοχόοι , διπλωμάτες , χανιτζήδες,, ταβερνιάρηδες , καφετζήδες , αρτοποιοί επιχειρηματίες , υπάλληλοι, ιερομόναχοι, δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί κ.α.

Ξεκίνησαν από χωριά πάμπτωχα, υπόδουλα στον Τουρκικό ζυγό .Οι περισσότεροι από αυτούς έφυγαν μικρά παιδάκια αμούστακα ( 10 και 15 ετών ) χωρίς να ξέρουν γράμματα , χωρίς να ξέρουν τη γλώσσα της χώρας προορισμού τους και μερικές φορές ούτε κάν τη χώρα προορισμού τους , χωρίς να έχουν γνωστούς ή φίλους εκεί , χωρίς να έχουν τη δυνατότητα  επικοινωνίας με τους συγγενείς στην πατρίδα τους για ό,τι και αν συνέβαινε .

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Ο εθισμός στα social media δεν είναι καθόλου τυχαίος!!!


Στις 9 Φεβρουαρίου του 2009 το Facebook εισήγαγε το πασίγνωστο πλέον κουμπί του Like. Αρχικά το κουμπί ήταν ένα αθώο πραγματάκι, χωρίς να έχει σκοπό να κρατήσει σε ομηρία το μυαλό του χρήστη ως σύστημα προσωπικής διαδικτυακής επιβράβευσης. 

"Η βασική μου πρόθεση ήταν να κάνω την θετική ενέργεια το βασικό μονοπάτι", δήλωσε στο αμερικανικό Vice ο Τζάστιν Ρόζεσταϊν, ένας εκ των τεσσάρων σχεδιαστών του κουμπιού. 
"Νομίζω ότι πέτυχα το σκοπό μου, όμως δημιούργησα και ένα σωρό αθέλητες αρνητικές επιπτώσεις. Με δυο λόγια, παρά ήταν επιτυχημένο..."
Σήμερα, οι περισσότεροι από εμάς καταλήγουμε στα social media, όπως το Snapchat, το Instagram, το Facebook και το Twitter με ένα και μόνο σκοπό: Σε κάποιον μπορεί να αρέσει αυτό που κάνω. 

Αυτή η διαρκής ανάγκη επιβεβαίωσης, την οποία βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, είναι που μαγνητίζει το κοινό σε αυτές τις πλατφόρμες με τρόπο που κανείς δεν είχε φανταστεί το 2009. Το ίδιο, όμως, και τα έσοδα των εταιρειών στις οποίες ανήκουν. 

Ο όρος "οικονομία της προσοχής" είναι σχετικά καινούριος. Περιγράφει την προσφορά και τη ζήτηση της προσοχής που δέχεται και δίνει κάποιος, αποτελώντας το μοναδικό προϊόν που εμπορεύεται στο internet. Το μοντέλο είναι απλό:

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Τα Πρωτόκολλα της Φλωρεντίας και τα χωριά της Μακεδονίας που παραχωρήσαμε στην Αλβανία το 1924

Σημείωση ιστολογίου: Ιστορική φωτογραφία από τον "Αυτονομιακό αγώνα στη Β. Ηπειρο 1914" του πρωτοπόρου Βησσανιώτη φωτογράφου Γιώργου Πανταζίδη (Βήσσανη Πωγωνίου 1864-Γιαννενα 1941).
Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, βρίσκονται διαρκώς στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, κυρίως με τις ανιστόρητες και επικίνδυνες κορόνες των γειτόνων αλλά και τα οράματά τους για τη δημιουργία της λεγόμενης "Μεγάλης Αλβανίας".
Θα χαρακτηρίζαμε την Αλβανία, ένα "μικρό ταραξία των Βαλκανίων". O "μεγάλος ταραξίας των Βαλκανίων" βέβαια είναι χωρίς αντίπαλο η Τουρκία, υποκινητής και αρωγός συχνά των Αλβανών στα επεκτατικά σχέδιά τους.
▉ Πώς όμως έγινε η χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου; Από ποια έγγραφα καθορίζονται τα ελληνικά και τα αλβανικά εδάφη στην Ήπειρο;

Το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17/12/1913), ίσως για πρώτη φορά κάνει την εμφάνισή του στο διαδίκτυο. Για να ξέρουμε πού πατάμε και να βλέπουμε ότι για μία ακόμη φορά η Ελλάδα βρέθηκε «ριγμένη» και έγινε έρμαιο των διαθέσεων των, τότε, ισχυρών...

Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (30/5/1913) – ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΩΣ ΤΟ 
ΠΡΩΤΌΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΊΑΣ (17/12/1913) 

Η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία, μεγάλες δυνάμεις των αρχών του 20ου αιώνα, έδειχναν έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στη Χερσόνησο του Αίμου κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Η Εμπορική Εταιρεία στη Βήσσανη το 1931...


Τα "συναιτεράκια" μαζί με τον αξέχαστο Γ. Τριαντάφυλλο -πρώτος αριστερά-[Φωτο του 1932-αρχείο Αδελφότητος Βησσάνης]

Τα παλιά χρόνια η Βήσσανη γνώρισε αρκετά μεγάλη εμπορική κίνηση. Είναι αλήθεια ότι είχε γίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στη δεκαετία του 1930 ένα μικρό εμπορικό κέντρο, που περιελάμβανε τα γύρω πλησιέστερα χωριά Λίμνη, Αγ. Κοσμά, Ωραιόκαστρο και Κάτω Μερόπη. Ο πληθυσμός αυτών των χωριών ήταν την εποχή εκείνη αρκετά μεγάλος, δεν υπήρχαν όμως μεγάλα παντοπωλεία ώστε να εξυπηρετήσουν όλες τις ανάγκες των κατοίκων. Η Βήσσανη, κεφαλοχώρι της περιοχής, είχε πέντε εμπορομπακάλικα άρτια οργανωμένα και είχαν την δυνατότητα να διαθέτουν στην κατανάλωση όλα τα είδη Γενικού Εμπορίου με τις καλύτερες τιμές. Για το λόγο αυτόν, οι κάτοικοι των άλλων χωριών προτιμούσαν την αγορά της Βήσσανης.

Μεγάλα ήταν τα εμβάσματα που προέρχονταν ιδιαίτερα από την εξωτερική μετανάστευση των Βησσανιωτών, Κωνσταντινούπολη, Αίγυπτο, Αμερική, τα οποία συντελούσαν σε μεγάλο βαθμό στην αγοραστική κίνηση όλων των παντοπωλείων.

Το 1931 με πρωτοβουλία των Παντοπωλών, ιδρύθηκε και η πρώτη Μετοχική Εμπορική Εταιρεία με Μετοχικό Κεφάλαιο 200,000 δρχ. με την επωνυμία Ζωίδης - Καρανίκας - Τζόβας & Σία. Η Εταιρεία διέθετε χώρον για αποθήκη και αυτοκίνητο φορτοεπιβατικό 16 θέσεων τύπου ΒΕΟ αμερικανικής προέλευσης 2 1/2 τόνων, γνωστό στους πολλούς μεγάλης ηλικίας, με οδηγό τον Μιχάλη Αθανασιάδη, βοηθό και εκφορτωτή τον χωριανό μας Βασίλη Μηλιώνη που αργότερα έγινε και πρόεδρος των Εκφορτωτών Αθηνών. Το αυτοκίνητο της εταιρείας μετέφερε τα εμπορεύματα στην Αποθήκη (στο μαγαζί του Μπάκου), ήταν δε και το πρώτο συγκοινωνιακό μέσο που μετέφερε επιβάτες από και προς τη Βήσσανη με τέρμα το χωριό Ωραιόκαστρο...

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Ο μύλος του Γορμού και το κεφάλι της Γκλάβας…


Φωτογραφία του 1898 με Βησσανιώτες να ψαρεύουν στο Μύλο του Γορμού
(Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

Στη Βήσσανη [...Γιά το άλεσμα των σιτηρών υπήρχαν δυο κοινοτικοί νερόμυλοι, ο ένας στο Ποτάμι—ο κυριώτερος—καί ο άλλος στή Γκλάβα. 'Όταν  δέ για διαφόρους λόγους δεν έπαρκούσαν αυτοί, τότε κατέφευγαν και στο μύλο του Λαχανοκάστρου. Στον πρώτο πολλές φορές συγκεντρώνοντο πολλά αλέσματα καί κατ’ ανάγκην οι ενδιαφερόμενοι διανυκτέρευαν εκεί ακολουθώντας τη σειρά τους. Πλάϊ άπο τον μύλο αυτόν βρίσκονταν ή Νεροτρουβιά και γύρω αρκετή έκτασις πού καλλιεργούσε ποτιστικά ό μυλωνάς...]

Σπύρος Στούπης-"ΠΩΓΩΝΗΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΒΗΣΣΑΝΙΩΤΙΚΑ"-1972

***
Το κεφάλι της Γκλάβας ευρίσκεται στην Λαμπάνιτσα κοντά στην παλιά στρούγκα Φραστανών, είναι δε ίσια με δυό αλώνια και το βάθος περίπου 40 μέτρα κατά ομολογία τσομπαναραίων…
Το κεφάλι αυτό είναι οι πηγές του ποταμού Γορμού, που ενώνεται με τον Θύαμι ή Καλαμά στον κάμπο της Βελλάς και χύνονται στο Ιόνιο πέλαγος.

Περίπου 500 μέτρα παρακάτω ήταν ο μύλος του χωριού μας με 10 στρέμματα  γής. Παρακάτω ήταν ο μύλος Φραστανών μετά του Λαχανακάστρου, απέναντι του Αβδελιάρη, της Ρουψιάς ο Παληόμυλος στον Ξερόλακκο καταλήγοντας στο μύλο του Γορμού. Τον δικό μας δηλαδή, ο οποίος δεν σταματούσε όλο το χρόνο ενώ οι άλλοι εκόβονταν γιατί εστέρευε η γκλάβα το καλοκαίρι ...Όλοι τώρα αυτοί οι μύλοι κατέρευσαν, θύματα και αυτοί της γενικότερης εγκατάλειψης και των συγχρόνων κυλινδρομύλων...