EYTYXEΣ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ...

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ-ΣΕΠ-ΟΚΤ-ΝΟΕ-2019

Πατήστε στην εικόνα για να διαβάσετε την εφημερίδα μας

Η κυρία Αγγελικούλα απ’ τη Μολυβδοσκέπαστο...

Ποιες πόρτες μας ανοίγεις Αγγελικούλα απ’ τη Μολυβδοσκέπαστο, ποιες πόρτες;

Πόρτες παλιές ξύλινες, σφαλισμένες απ’ τον καιρό, ταλαιπωρημένες από τη βροχή και τον άνεμο, ένα με τον κισσό και τη σταυρωμένη μνήμη που πλέκο­νται πάνω της. Με το μαντήλι σου να κρύβεις μαλλιά που ξεχύνονταν ως τη μέση και τη φωνή σου να ξυπνάει λησμονημένα τραγούδια από κείνα τα λυπη­τερά του χωρισμού και της απόγνωσης.

Και μ’ έναν χορό στα δυο -όταν το μοιρολόι σφουγγίζει τα δάκρυά του από τον λυγμό για τους απόντες, και το γυρίζει διακριτικά σε χορό-, ν’ αμπώχνεις τον καιρό, λιγοστεύοντας την απόσταση από το αντάμωμα, λιγοστεύοντας και σένα την ίδια, δίνοντας στον Μινώταυρο της ξενιτιάς χαψιές  από το δικό σου το κορμί για να μην τις πάρει απ’ τους δικούς σου.

Ποια σκέμπια σε σιγουρεύουν, ποιο θυμωμένο ποτάμι σ’ αντριεύει, ποιος άνεμος καθαρίζει τα σωθικά σου από τις πίκρες και νιώθεις λεύτερη;

Ποιος ερχομός βάζει μπουγάδα μ’ αλισίβα, καθαρίζει το σπίτι, ποτίζει τον κήπο, ανθίζει τα φυτά, κρεμάει αστραφτερές σταγόνες δρόσου στα πρωινά όνειρα καθώς καθυστερούνε στην αυλή δοκιμάζοντας ντεμπίνες από την περγουλιά; Ποια ξερικά χωράφια μετρούν τον πόνο σου γιατί το γέννημα βγαίνει λειψό απ’ τις χαλικαριές τους;

Χαράλαμπος Κατσιμήτρος (1886-1962)

Του Γιώργου Μέντζου

Ο Χαράλαμπος Γ. Κατσιμήτρος, Αντιστράτηγος του Στρατού Ξηράς που διακρίθηκε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940, γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1886 στο χωριό Κλειτσός, όπου παλαιότερα υπήρχε και οικισμός με το όνομα «Κατσιμητραίικα», του νομού Ευρυτανίας και πέθανε την Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 1962 στην Αθήνα. Η κηδεία του έγινε με δημόσια δαπάνη την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου στις 4 το απόγευμα από το Μητροπολιτικό ναό Αθηνών και τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο της πόλεως . 

Ήταν παντρεμένος με την Γιαννιώτισσα Ελένη Κατσιμήτρου και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, το Γεώργιο Κατσιμήτρο, μετέπειτα υποστράτηγο του Ελληνικού Στρατού, και τη Βασιλική σύζυγο Αλέκου Σπηλιόπουλου. 

Γονείς του ήταν ο Γεώργιος και η Βασιλική Κατσιμήτρου, αγρότες και κτηνοτρόφοι στο χωριό Κλειτσός του νομού Ευρυτανίας. Είχε έναν αδελφό τον ιερέα Νικόλαο Κατσιμήτρο και δύο αδελφές, την Ανδρομάχη Σταθουλόπουλου και την Καλλιόπη Στούπη. Ο Χαράλαμπος κατατάχθηκε το 1904, ως εθελοντής στον Ελληνικό στρατό και το 1911 εισήλθε στη Σχολή Υπαξιωματικών από την οποία αποφοίτησε το Σεπτέμβριο του 1912 με το βαθμό του ανθυπασπιστή του Πυροβολικού. 

Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους την περίοδο 1912-13 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Το 1914 προήχθη σε Υπολοχαγό και το 1915 σε Λοχαγό, ενώ το 1918 πολέμησε στη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου πολέμου στην Ήπειρο και στο «Μακεδονικό Μέτωπο» ως διοικητής λόχου.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ-Φ 176-ΙΟΥΝ-ΙΟΥΛ-ΑΥΓ 2019

Πατήστε στην εικόνα για να διαβάσετε την εφημερίδα μας...Καλό Φθινόπωρο σε όλους

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ-Τ 175-ΜΑΡΤ.-ΑΠΡ.-ΜΑΪΟΣ-2019

Πάσχα 2019

Οι Αποκριές στη Βήσσανη -VIDEO

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ VIDEO X.K.

H ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ-ΔΕΚ.2018-ΙΑΝ.- ΦΕΒ. 2019

Το πανόραμα των σκιών του ρολογιού στα Γιάννενα

Χρονολόγηση ιστορικών φωτογραφιών από τα Ιωάννινα με την παρατήρηση σκιών και άλλων στοιχείων

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η φωτογραφία δεν είναι αυτό που ήταν εκατό χρόνια πριν. Ούτε καν σε εποχές πολύ πλησιέστερες, όπως για παράδειγμα πριν λίγα χρόνια, όταν έμπαινε ο αιώνας μας. Από τον προ-προηγούμενο αιώνα, τον 19ο, διαθέτουμε ένα περιορισμένο αριθμό φωτογραφικών τεκμηρίων, κυρίως πορτρέτα από σημαντικούς και εύπορους άνδρες (και λιγότερο γυναίκες) που επιδίωκαν την καλλιτεχνική αιωνιότητα, κάποια τοπία, κάποια σημαντικά γεγονότα, λίγες ομαδικές φωτογραφίσεις. Από κάθε δεκαετία μετά το 1900 έχουν φτάσει στις μέρες μας πολύ περισσότερες φωτογραφίες, ενώ την ίδια στιγμή πολλοί από τους φωτογράφους έπαψαν να θεωρούν τον εαυτό τους αποκλειστικά «ελεύθερο επαγγελματία κατά παραγγελία» και άρχισαν να βλέπουν και να δίνουν στο έργο τους καλλιτεχνική διάσταση.

Η φθηνή φωτογραφική μηχανή και η εμφάνιση του έγχρωμου εμφανιστηρίου -εκτυπωτή ήταν μια επανάσταση, που έβαλε μετά το 1970 τη φωτογραφία σε κάθε σπίτι. Ωστόσο, η δεύτερη -και πολύ μεγαλύτερη- επανάσταση ήταν η εμφάνιση της ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής, είτε με τη συνηθισμένη της μορφή είτε στο πίσω μέρος ενός κινητού τηλεφώνου. Με τον τρόπο αυτό η φωτογραφία ανήκει στον καθένα αν και βέβαια, όχι απαραίτητα στην ιστορία, καθώς ο υπερπληθωρισμός των δισεκατομμυρίων (!) φωτογραφιών που τραβιούνται κάθε μέρα δε μεταφέρει ανάλογα χρήσιμο περιεχόμενο. Αν και εδώ υπάρχει αντίλογος- κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα είναι χρήσιμο στον ιστορικό του 2100.