Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ-Τ 175-ΜΑΡΤ.-ΑΠΡ.-ΜΑΪΟΣ-2019

Πάσχα 2019

Οι Αποκριές στη Βήσσανη -VIDEO

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ VIDEO X.K.

H ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ-ΔΕΚ.2018-ΙΑΝ.- ΦΕΒ. 2019

Το πανόραμα των σκιών του ρολογιού στα Γιάννενα

Χρονολόγηση ιστορικών φωτογραφιών από τα Ιωάννινα με την παρατήρηση σκιών και άλλων στοιχείων

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η φωτογραφία δεν είναι αυτό που ήταν εκατό χρόνια πριν. Ούτε καν σε εποχές πολύ πλησιέστερες, όπως για παράδειγμα πριν λίγα χρόνια, όταν έμπαινε ο αιώνας μας. Από τον προ-προηγούμενο αιώνα, τον 19ο, διαθέτουμε ένα περιορισμένο αριθμό φωτογραφικών τεκμηρίων, κυρίως πορτρέτα από σημαντικούς και εύπορους άνδρες (και λιγότερο γυναίκες) που επιδίωκαν την καλλιτεχνική αιωνιότητα, κάποια τοπία, κάποια σημαντικά γεγονότα, λίγες ομαδικές φωτογραφίσεις. Από κάθε δεκαετία μετά το 1900 έχουν φτάσει στις μέρες μας πολύ περισσότερες φωτογραφίες, ενώ την ίδια στιγμή πολλοί από τους φωτογράφους έπαψαν να θεωρούν τον εαυτό τους αποκλειστικά «ελεύθερο επαγγελματία κατά παραγγελία» και άρχισαν να βλέπουν και να δίνουν στο έργο τους καλλιτεχνική διάσταση.

Η φθηνή φωτογραφική μηχανή και η εμφάνιση του έγχρωμου εμφανιστηρίου -εκτυπωτή ήταν μια επανάσταση, που έβαλε μετά το 1970 τη φωτογραφία σε κάθε σπίτι. Ωστόσο, η δεύτερη -και πολύ μεγαλύτερη- επανάσταση ήταν η εμφάνιση της ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής, είτε με τη συνηθισμένη της μορφή είτε στο πίσω μέρος ενός κινητού τηλεφώνου. Με τον τρόπο αυτό η φωτογραφία ανήκει στον καθένα αν και βέβαια, όχι απαραίτητα στην ιστορία, καθώς ο υπερπληθωρισμός των δισεκατομμυρίων (!) φωτογραφιών που τραβιούνται κάθε μέρα δε μεταφέρει ανάλογα χρήσιμο περιεχόμενο. Αν και εδώ υπάρχει αντίλογος- κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα είναι χρήσιμο στον ιστορικό του 2100.

Λίμνη Τέλος... Καλημέρα Ζαραβίνα...

Ύστερα από 90 χρόνια ιστορικής αδικίας με το ευτράπελο η λίμνη να δίνει την ιδιότητά της ως ονομασία στο χωριό (κρατώντας για εκείνη το... επίθετό της), ενώ για 600 χρόνια συνέβαινε το αντίθετο, δείχνει ότι θα αποκατασταθεί.

Χθες, 25 Ιανουαρίου 2019, ημέρα κατά την οποία θα μείνει στην ιστορία για τη περιβόητη "Συμφωνία των Πρεσπών" που ψηφιζόταν στη βουλή, λίγα τετράγωνα παρακάτω στο Υπουργείο Εσωτερικών, συνεδρίαζε το "Συμβούλιο Τοπωνυμιών" για ένα άλλο ζήτημα ονομασίας. Ξεχωριστό... Μεταξύ των θεμάτων της ημερησίας διάταξης ήταν η μετονομασία του χωριού μας σε Ζαραβίνα.

Η Αδελφότητά μας παραστάθηκε με 2 μέλη της, κάνοντας πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του αιτήματος της Κοινότητας και αφού εξέθεσε τις απόψεις τις προφορικώς, έλαβε τη διαβεβαίωση του Προέδρου της Επιτροπής ότι το Συμβούλιο είναι σύμφωνο με τη μετονομασία του οικισμού, η οποία και θα πραγματοποιηθεί μετά τις εκλογές. Το Συμβούλιο Τοπωνυμιών ήταν το πιο κρίσιμο σημείο και το σημείο στο οποίο συνήθως σταματούν οι διαδικασίες σε περίπτωση άρνησής τους (δείτε και υστερόγραφο).  

Αφού καθαρογραφεί η απόφαση θα πάρει το δρόμο της για το Συμβούλιο της Επικρατείας και ύστερα θα εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα. Οι πιθανότητες να μην τελεσφορήσει η μετονομασία είναι πλέον απειροελάχιστες, καθώς οι επόμενες ενέργειες είναι κατά κύριο λόγο διαδικαστικού χαρακτήρα.

Θεωρούμε ότι η Αδελφότητά μας έπραξε το καθήκον της και έβαλε και εκείνη ένα μικρό λιθαράκι στην αποκατάσταση της αδικίας. Χρέος μας είναι να ευχαριστήσουμε από τη μεριά μας :

Η πίτα μας 2019...

Η Αδελφότητα Βησσανιωτών τηρώντας πάντα την παράδοση έκοψε την πίτα του 2019 σήμερα Κυριακή 13 Ιανουαρίου σε μία πολύ επιτυχημένη εκδήλωση στη ¨Μάνα" στην οποία παραβρέθηκαν πλήθος συγχωριανών αλλά και φίλων της Βήσσανης. 

Η Αδελφότητα εύχεται σε όλους ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεία και δημιουργικότητα σε όλους...

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί δημοσιεύεται φωτογραφικό υλικό απο την ωραία αυτή εκδήλωση...(video θα ακολουθήσουν σε λίγες μέρες)

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ...

https://1drv.ms/a/s!Ajadl-t-vX9uqw_E_AJTfctK06dA

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Χ.Κ.

Η Αδελφότητα Βησσανιωτών κόβει την πίτα της...

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ-"ένα ερωτικό γράμμα προς τη μουσική!"...

..."η μουσική στην πρωταρχική της μορφή είναι ένα γιατρικό για τις πληγές της ψυχής-κάτι εξ ίσου απαραίτητο με τον αέρα και την τροφή..."

Christopher C. King 

Ποιά σχέση μπορεί να έχει ένας βιρτουόζος κιθαρίστας των delta blues με έναν παραδοσιακό βιολιστή απο την Ηπειρο;;; 
Στο θαυμάσιο βιβλίο του "Ηπειρώτικο μοιρολόϊ" που κυκλοφόρησε πρόσφατα μεταφρασμένο στα Ελληνικά ο Christopher C. King μας εξηγεί :

..."Ο πρώτος δίσκος που έβαλα στον Τζιμ, όταν μας επισκέφτηκαν με τη Μαρία, δεν ήταν το «Ηπειρώτικο μοιρολόι». Έβαλα ένα δίσκο που ήξερα ότι ο Τζιμ τον λάτρευε, αλλά που κατά πάσα πιθανότητα δεν είχε ποτέ ακούσει από δίσκο γραμμοφώνου: το «Fixin' to the blues» [Μπλουζ της προετοιμασίας για το θάνατο] του Γουάσινγκτον «Μπάκα» Γουάιτ. Γεννημένος το 1909 σε μια φάρμα στο αγροτικό Χιούστον της πολιτείας του Μισισίπι, ο Γουάιτ ήταν κορυφαίος κιθαρίστας των Ντέλτα Μπλουζ, ακριβώς όπως ο Ζούμπας ήταν ένας διαπρεπής Ηπειρώτης βιολιντζής. Τα κοινά στοιχεία μεταξύ Γουάιτ και Ζούμπα δεν σταματούσαν εδώ.

Το «Ηπειρώτικο Μοιρολόι» του Ζούμπα ακολουθεί τα κοινά μοτίβα όλων των παραδοσιακών ηπειρώτικων μοιρολογιών. Τα κομμάτια αυτά είναι βασισμένα στους θρήνους που τραγουδιούνται πάνω στο μνήμα σ’ ολόκληρο τον ελληνόφωνο κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο Ζούμπας μετέφερε τον επίμονο γυναικείο γόο του μοιρολογιού στο βιολί

Το θυροστόμι...

Στις πόρτες κάθοντ’ οι κυρές και σιγοκουβεντιάζουν 

για τη ζωή τη δύσκολη τα πονεμένα χρόνια. 

Κι ακούς μέσα στην ήσυχη τ’ απόβραδου γαλήνη 

ένα τραγούδι σιγανό αργό σαν μοιρολόι:

"Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο 

η ξενιτειά σε χαίρεται κι εγώ ’χω τον καημό σου...".

Τώρα τι να γράψει κανείς γι’ αυτές τις πόρτες; 

Χάθηκαν οι κυρές δεν γύρισαν οι κύρηδες. 

Πού είν’οι νοικοκυρές τον μάνταλο ν’ανοίξουν 

την πόρτα να σφαλίσουν;

Στο θυροστόμι δεν πατάει το πέταλο τ’αλόγου 

και δεν διαβαίνουν νιές  μήτε και παλληκάρια.

Τα χνάρια σβήσαν της ζωής, τα σκέπασε η λήθη.

Χορταριασμένη η αυλή λιθοσουρειές τα τοίχια 

χωρίς πνοή, χωρίς ζωή.

Μήτε τραγούδι ακούγεται μήτε και μοιρολόγι 

κι η λύπη χώρο να σταθεί δεν θάβρει, ούτε πεζούλι.

Μήδε η χαρά να καρτεράει στην πόρτα την ελπίδα. 

Ντουβάρια σωριασμένα θυμίζουν μόνο, 

τα παλιά τα χρόνια τα καλά τ’ αγύριστα, τα περασμένα...

Κώστας Χ. Κωστούλας