Πολυταξιδεμένοι οι Βησσνιώτες τα χρόνια πριν την απελευθέρωση αλλά και λίγο μετά. Κωνσταντινούπολη, διάφορες Μακεδονικές πόλεις, η Βλαχιά (Παραδουνάβιες χώρες),αλλά και η ¨Αραπιά" η Αίγυπτος δηλαδή ήταν οι πιο προσφιλείς προορισμοί τους...Οι περισσότεροι "επρόκοβαν" στα ξένα αποκτούσαν αξιόλογες περιουσίες μέρος των οποίων διέθεταν και για αγαθοεργούς σκοπούς στην γενέτειρά τους... Πάντα όμως είχαν στο μυαλό τους την ιδέα να ξαναγυρίσουν...Ελάχιστοι ήταν εκείνοι "που χάθηκαν στα ξένα"!!!
Το παρακάτω κείμενο το βρήκα δημοσιευμένο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" του Χρ. Χριστοβασίλη...30 Ιανουαρίου 1933...Σας το μεταφέρω...(διατήρησα την ορθογραφία του γράφοντος).
Χρ. Δάλλα (ιατρού-συγγραφέως)*

Εν των γεγονότων τούτων συνέβει εις Νουσεϊμπίν, την Νίσεβιν των Βυζαντινών, όπου ο στρατηγός Ηράκλειος, έξαρχος της Αφρικής και πατήρ του μετέπειτα αυτοκράτορος Ηρακλείου, ήρατο κατά το 589 μ. χ. έτος, περιφανή κατά των Περσών νίκην, ήδη δε τελικόν σταθμόν του περιωνύμου Σιδηροδρόμου της Βαγδάτης και όπου εφθάσαμεν μετά μηνών πεζοπορίαν, ανα τα όρη και τας κοιλάδας των Περσοτουρκικών μεθορίων, κατά την εκ Περσίας κάθοδον του πρώτου Νοσοκομείου της 6ης Τουρκικής Στρατιάς, ούτινος απετέλουν μέλος.
Είχον πλέον απελπισθεί, μετά τριετή εις τα άξενα εκείνα μέρη διαμονήν, ότι θα ίδω ποτέ κόσμον πολιτισμένον, ότι θα δυνηθώ να συναντήσω και ασπασθώ συγγενείς και φίλους οίτινες πλέον εις την φαντασίαν μου προσελάμβανον την μορφήν όντων άλλου τινός κόσμου, επί άλλου πλανήτου ευρισκομένων!