Βήσσανη 13 Aυγούστου 2017-Ημερίδα με θέμα: "Πωγώνι...ασφάλεια τώρα..."

Κεφαλόβρυσο Δευτέρα 10 Ιουλίου

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017-Επέτειος των 74 χρόνων από την εκτέλεση κατοίκων του Κεφαλοβρύσου από τα Ναζιστικά στρατεύματα

Γλέντι μέ περιπέτεια...

Η φωτογραφία είναι του Γιώργου Πανταζίδη [1900-κυνηγοί στη Βήσσανη]

[ΠΑΤΉΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ]

Το συμβάν αφορά την περιπέτεια που είχε ο μεγάλος Βησσανιώτης φωτογράφος Γιώργος Πανταζίδης ή Πανταζής στη Βήσσανη το 1899...Βεβαίως και διατηρήσαμε την ορθογραφία του προτότυπου κειμένου ...Απολαύστε τη...

(Άφήγησις Αλεξάνδρας Κ. Βοσνάκη)

Αν δέ’ μέ γελά΄ ή γνώμ’ μου, θάηταν 1899, πάντα. Ολ’ οί βησσανιώτες τότε, πάεναν ταξίδι, δούλευαν, έβγαζαν γρόσια καί γύρ’ζαν κι ήβρ'σκαν τά στάρια, τά κρασιά, ρακιά, τά τρουσιά καί τά τεριά στές μπούτενες, καί τό πάσα ένα τους καί τόριχναν στό φαΐ και στό πιοτό, όσο νά ματαφύγ' ν πάλε.

Ηταν μια παρέγα ’πό τό Σπύρο Ψιεύδη, Τάσιο Γιανέ, Μήτρο Κυριαζή, Κώστα Μπουσνάκη, Μανώλ΄ Μπουσνάκη, Γιώρ΄ Λιάρο, Τάσιο Τσιουβάλη, Θωμά Βράγκαλη, Ν΄κόλα Χαντάνο, Μίχο Τζάκο κι άλλοι π΄δεν  τ’ς θυμιούμαι τώρα....

Μιά μέρα, χυνόπωρο μήνα, πήγαν κατά τό Μαναστήρ’ νά κυν’γήσ΄ν κι ύστερ΄ άπό τό κ’νήγ΄ γυρνάν στό Μαναστήρι, νά γλεντήσουν. Έκεί ’ταν ό Μήτρο Καρύτσης πού τόν είχαν γιά μάερα καί τούς είχαν έτοιμ’ άρνιά στ΄ σούβλα, μαερεμένα κρ'γιάσια καί γκουγκουρέτσια. Είχαν καί τό Σιούλα τό Σωρόκα πού τ’ς κουβαλούσε ’πό τό χωριό κρασιά κι ότ' άλλο τ’ς χρειάζονταν.

Σάν έφαγαν κι έπγιαν τ'ς ερθε στό μελό νά φωτογραφ’στούν...

Ταξιδιώτης απο τα Μπιτόλια...

Μπιτόλια - Λισκοβίκι - Βήσσανη...Μία συνηθισμένη διαδρομή απο ξηράς για τον γυρισμό των ξενητεμένων μας που προερχόταν συνήθως απο την Μολδοβλαχία ή και απο την Πόλη, τον καιρό της Τουρκοκρατίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Διαδρομή δύσκολη κακοτράχαλη και προπάντων επικίνδυνη αφού πολλές ληστρικές συμμορίες την πολυτάραχη εκείνη εποχή δρούσαν ανεξέλεγκτα και έτσι οι ταξιδιώτες ξενιτεμένοι μας έχαναν πολλές φορές και τη ζωή τους... Την είδηση που δημοσιεύουμε παρακάτω την αλιεύσαμε απο την εφημερίδα "Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ" 27 Νοεμβρίου 1892 και αφορά δυστυχώς έναν συγχωριανό μας... Για την δράση των ληστρικών συμμοριών που λυμαίνονταν την εποχή εκείνη τον τόπο μας θα επανέλθουμε με περισσότερες λεπτομέρειες σε επόμενο σημείωμά μας...

EΠΙΜΕΛΕΙΑ Χ.Κ.

H Ζιαραβίνα και οι αδελφοί Μέντζου...

Για ενημέρωση φίλων αναγνωστών μας θέλουμε να σημειώσουμε τα εξής:

Η παραπάνω ανάρτηση απενεργοποιείται ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ αφού μέλος της Οικογενείας Μέντζου μου έστειλε επιστολή στην οποία αναφέρει τις αντιρρήσεις του, παρουσιάζοντας σημαντικά στοιχεία που αφορούν το περιεχόμενο του δημοσιεύματος αλλά ταυτόχρονα προβαίνει και σε ανάρμοστη προσωπική επίθεση στον γράφοντα. Θα επανέλθω λοιπόν σύντομα στην επαναφορά του επίμαχου δημοσιεύματος μαζί με το περιεχόμενο της  επιστολής που μου απεστάλη αλλά και την απάντησή μου σε αυτή. Λίγη υπομονή ...Ευχαριστώ.

Χ.Κ.

Διαβάστε το τελευταίο τεύχος της εφημερίδας μας (Τ167-Μάρτιος-Απρίλιος-Μάϊος 2017)

Για πλήρη οθόνη πατήστε το τετράγωνο κουμπί δεξιά στο κάτω μέρος...Καλή ανάγνωση...

Παρουσίαση του Βιβλίου «Τραγούδι, Μουσική και Χορός στην Ήπειρο» του Ηπειρώτη μουσικού Λαογράφου Παντελή Καβακόπουλου και Απόδοση Τιμής στον συγγραφέα

Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Καθηγητής κ. Γεώργιος Καψάλης, σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου

«Τραγούδι, Μουσική και Χορός στην Ήπειρο»

του Ηπειρώτη μουσικού Λαογράφου

Παντελή Καβακόπουλου

τη Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017 και ώρα 20.00

στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής».

Στην εκδήλωση θα τιμηθεί ο συγγραφέας για την προσφορά του στην καταγραφή της μουσικοχορευτικής παράδοσης της Ηπείρου.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Χαιρετισμοί:

• Γεώργιος Καψάλης, Καθηγητής, Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
• Αλέξανδρος Καχριμάνης, Περιφερειάρχης Ηπείρου
• Θωμάς Μπέγκας, Δήμαρχος Ιωαννίνων
• Βασίλειος Σπύρου, Δήμαρχος Ζαγορίου
• Κωνσταντίνος Καψάλης, Δήμαρχος Πωγωνίου

Για τον Παντελή Καβακόπουλο και το βιβλίο του θα μιλήσουν:

1. Μαρίνα Βρέλλη-Ζάχου, Καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
2. Ρενάτα Δαλιανούδη, Λέκτορας του Τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Καθηγητής κ. Ανδρέας Φωτόπουλος, Αναπληρωτής Πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Μουσικό πρόγραμμα με τραγούδια από την Ήπειρο, με τους παραδοσιακούς καλλιτέχνες:

• Μιχάλη Μπραχόπουλο, κλαρίνο
• Λάμπρο Τζόκα, βιολί
• Βασίλη Τσίκα, λαούτο
• Χρήστο Λώλη, ντέφι
• και Ευάγγελο Νούση, τραγούδι

Από την Διεύθυνση Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων 

του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Πηγή:http://www.uoi.gr/events/parousiasi-tou-vivliou-tragoudi-mousiki-ke-choros-stin-ipiro-tou-ipiroti-mousikou-laografou-panteli-kavakopoulou-ke-apodosi-timis-ston-syngrafea/

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Καλό θα είναι όσοι και όσες μπορούν να τιμήσουν με την παρουσία τους την πολύχρονη και σπουδαία προσφορά του πολυβραβευμένου και πανάξιου συγχωριανού μας Παντελή Καβακόπουλου.

Διαβάστε  λεπτομέρειες για το  βιβλίο του Παντελή που εκδόθηκε πριν λίγο καιρό...

Πολύτιμη Έκδοση απο έναν άξιο συγχωριανό μας…

Στου "Παναβρεί"....«μή σε ποτίσουν βότανα καί σε πλανέψει ή ξενητειά».. ..

"Πρέπει να γνωρίσωμεν και να 

μελετήσωμεν τον τόπον μας, 

δια να τον εκτιμήσωμεν και 

να τον αγαπήσωμεν περισσότερον" 

Ελ. Βενιζέλος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Ψηφίδα ψηφίδα με πολύ κόπο αλλά και αγάπη για το χωριό μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα , έστω μικρή, της ιστορίας του...

***

" Mα είναι η θάλασσα θεριό...

και δεν μπορώ

να υπάγω να τον βρώ..."

Στου Παναβρεί είναι η τοποθεσία όπου εχώριζαν τ αντρόγυνα της Βήσσανης που έφευγαν οι άνδρες τους για την Πόλη... 

Ευρίσκεται στο σύνορο Βήσσανης - Δελβινακίου. Ξεκινούσαν λοιπόν τ αντρόγυνα από του Ντασούκι όπως ονομάζονταν τότε έξω από το σπίτι του Τάκη Λάζου με τις δύο πελώριες λεύκες όπου οι ηλικίες μας πρέπει να τις θυμούνται μετά στον Αη-Ταξιάρχη.

Έπειτα ανέβαιναν την ραχούλα που ονομάζονταν στο Κορτσάτση στην μούρσα με τον Αη-Μηνά του Δέρβου, συνέχεια στα Ρόγγια με την μούρσα (όπου μια φορά ηύρε η γυναίκα μου ένα λύκο που έπινε νερό όπως εγύριζε από το θέρο) που είναι και το εικόνισμα του Ν. Γάτση που το χάλασε ο δρόμος από το πάνω μέρος και το αντικατέστησε η Μαρία Λογοθέτη από το κάτω μέρος. Μετά φθάνομε στο Μέγα με τα ίσια και μεγάλα χωράφια και τ αλώνια των Μεντζαίων ανεβαίνοντας στην ράχη με του Παναβρεί πίσω που έβγαινε το νερό. 

Ονομάστηκε δε Παναβρεί από το νερό που ανάβλυζε κανά δύο μήνες το χρόνο όταν βρέχει καταρρακτωδώς παίρνοντας τον κατήφορο στην Αγία Παρασκευή, κόβοντας τον δρόμο κάθε φορά. Τώρα όμως που ασφαλτοστρώθηκε ο δρόμος Βήσσανης-Δελβινακίου - λίγο ακόμα υπολείπεται - στην μέση θα φκιάσουν γεφύρι για να γλυτώσει ο δρόμος άπαξ δια παντός. Το νερό αυτό σμίγει παρακάτω με το νερό του Λεπένου που το πήρε το Δελβινάκι για την ύδρευσή του.

Το φαινόμενο των Ηπειρωτών ευεργετών...

Θα ήταν  μεγάλη παράλειψη από μέρους μας να μην αφιερώσουμε σ’ αυτή τη σελίδα- έστω και ονομαστικά – τους Ηπειρώτες Ευεργέτες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μετέπειτα , αφού ο  αριθμός τους είναι μεγάλος και δυσανάλογος με τον όλο πληθυσμό της περιοχής   κατά την περίοδο που έζησαν οι ίδιοι .

Μια τόσο μικρή περιοχή γέννησε και ανέδειξε υπερβολικά μεγάλο αριθμό ευεργετών τόσο για όλη την Ελλάδα , όσο και για την πόλη και τη γενέτειρά τους  .Μελετώντας  κάποιος τις διαθήκες που κατέλιπαν και τη βιογραφία τους παρατηρεί ότι οι ευεργέτες προέρχονταν από όλα τα επαγγέλματα και ήταν όλων των κοινωνικών τάξεων: Νοικοκυρές , αγράμματοι επιφανείς πολιτικοί, έμποροι ,καθηγητές Πανεπιστημίου , τραπεζίτες βιομήχανοι, χρυσοχόοι , διπλωμάτες , χανιτζήδες,, ταβερνιάρηδες , καφετζήδες , αρτοποιοί επιχειρηματίες , υπάλληλοι, ιερομόναχοι, δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί κ.α.

Ξεκίνησαν από χωριά πάμπτωχα, υπόδουλα στον Τουρκικό ζυγό .Οι περισσότεροι από αυτούς έφυγαν μικρά παιδάκια αμούστακα ( 10 και 15 ετών ) χωρίς να ξέρουν γράμματα , χωρίς να ξέρουν τη γλώσσα της χώρας προορισμού τους και μερικές φορές ούτε κάν τη χώρα προορισμού τους , χωρίς να έχουν γνωστούς ή φίλους εκεί , χωρίς να έχουν τη δυνατότητα  επικοινωνίας με τους συγγενείς στην πατρίδα τους για ό,τι και αν συνέβαινε .

Ο εθισμός στα social media δεν είναι καθόλου τυχαίος!!!

Στις 9 Φεβρουαρίου του 2009 το Facebook εισήγαγε το πασίγνωστο πλέον κουμπί του Like. Αρχικά το κουμπί ήταν ένα αθώο πραγματάκι, χωρίς να έχει σκοπό να κρατήσει σε ομηρία το μυαλό του χρήστη ως σύστημα προσωπικής διαδικτυακής επιβράβευσης. 

"Η βασική μου πρόθεση ήταν να κάνω την θετική ενέργεια το βασικό μονοπάτι", δήλωσε στο αμερικανικό Vice ο Τζάστιν Ρόζεσταϊν, ένας εκ των τεσσάρων σχεδιαστών του κουμπιού. 

"Νομίζω ότι πέτυχα το σκοπό μου, όμως δημιούργησα και ένα σωρό αθέλητες αρνητικές επιπτώσεις. Με δυο λόγια, παρά ήταν επιτυχημένο...". 

Σήμερα, οι περισσότεροι από εμάς καταλήγουμε στα social media, όπως το Snapchat, το Instagram, το Facebook και το Twitter με ένα και μόνο σκοπό: Σε κάποιον μπορεί να αρέσει αυτό που κάνω. 

Αυτή η διαρκής ανάγκη επιβεβαίωσης, την οποία βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, είναι που μαγνητίζει το κοινό σε αυτές τις πλατφόρμες με τρόπο που κανείς δεν είχε φανταστεί το 2009. Το ίδιο, όμως, και τα έσοδα των εταιρειών στις οποίες ανήκουν. 

Ο όρος "οικονομία της προσοχής" είναι σχετικά καινούριος. Περιγράφει την προσφορά και τη ζήτηση της προσοχής που δέχεται και δίνει κάποιος, αποτελώντας το μοναδικό προϊόν που εμπορεύεται στο internet. Το μοντέλο είναι απλό: