
Το δημοσίευμά μου αυτό, μπορεί και να θεωρηθεί και σαν συνέχεια προηγουμένου μου σχετικό με τις ανεμογεννήτριες, στο τμήμα εκείνο που δίνονται κάποιες πληροφορίες για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Καστάνιανης Πωγωνίου. Ίσως κάπου εδώ, να συνδέονται οι περιστρεφόμενες ανεμογεννήτριες του βουνού Κασιδιάρης.
Κάποια από τα εκθέματα της ορνιθοπανίδας του Μουσείου Καστάνιανης που δημιούργησε ο δάσκαλος Γεώργιος Σωπικιώτης να είχαν τα ενδιαιτήματά τους στον γειτονικό βουνό Κασιδιάρη, του οποίου το Φυσικό Περιβάλλον σε μεγάλη του έκταση νεκρώθηκε και «νταμαροποιήθηκε» από την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών.
Με το σημείωμα αυτό, θα ανασυρθεί από την έκδοσή μου «ΠΩΓΩΝΗΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ αρ. 4», της σειράς «Πωγωνιακά Χρονικά» 1995, ένα κείμενο του αείμνηστου δάσκαλου Γεώργιου Σωπικιώτη, με το Χρονικό της δημιουργίας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Καστάνιανης Πωγωνίου (σελ. 256-260).
...//...
Αξιότιμον κύριον
Γεώργιον Αμυρά
Υφυπουργόν
Περιβάλλοντος και Ενέργειας
ΑΘΗΝΑ
Κύριε
Υπουργέ
Από 10-7-2021 σας έστειλα με
τη ΓΕΝΙΚΗ-Ταχυδρομική (Αριθμός αποστολής 368472749) επιστολή-δέμα,
με απόψεις και συνημμένα σχετικά πειστήρια για το θέμα της εγκατάστασης
ανεμογεννητριών στην περιοχή Πωγωνίου, στα βουνά Νεμέρτσικα- Ντούσκο
και Κουτσόκρανο.
Μετά από ένα μήνα και πλέον, δεν ευτύχησα να έχω μια τυπική έστω
απάντησή σας, για τη λήψη της ούτε για την περαιτέρω πορεία και τύχη της.
Πέραν από τη θλίψη μου για την κατάσταση της Δημόσιας Διοίκησης και
την περιφρόνησή μου ως πολίτη, αισθάνομαι οργισμένος σαν γέρος 89 ετών,
που υπηρέτησα σε διευθυντικές θέσεις σε Δημόσιο Οργανισμό(ΟΤΕ), αναλογιζόμενος
εποχές που εφαρμοζόταν κανόνες σεβασμού του πολίτη και άμεσης
εξυπηρέτησης. Σας εσωκλείω σχετική εγκύκλιο του Πρωθυπουργού Γεωργίου
Ράλλη για μια ενημέρωση.
Να προσθέσω ότι στο ΟΤΕ που υπηρέτησα, υπήρχε βασική εντολή προς όλες τις υπηρεσίες να απαντούν στις επιστολές και στα αιτήματα των πολιτών σε τρεις ημέρες και να τους ενημερώνουν για την τύχη και πορεία του θέματος της επιστολής.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΜΠΩΓΩΝΗΣΙΑΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΚΥΡΙΩΝ "Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΠΩΓΩΝΙΟΥ"....
Ένα πολύ αξιόλογο αφιέρωμα στην αείμνηστη συγχωριανή μας που αξίζει να δείτε....
Ο Μίμης, όπως ήταν ευρύτερα γνωστός, υπήρξε αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας και ευδοκίμησε στον κλάδο του εφοπλισμού.
Πολλές λεπτομέρειες για τον βίο του δεν μας είναι γνωστές με δεδομένη και την μετριοφροσύνη που τον χαρακτήριζε. Αλλά καλύτερα ας αναφερθούμε στο σημαντικό έργο που άφησε πίσω του και το οποίο αφορά την αγαπημένη μας Βήσσανη...
Βράχος ακλόνητος δίπλα του ή αγαπημένη σύντροφος στη ζωή - ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια - αγαπητή σε όλους τους Βησσανιώτες Μαίρη.
Σε όλους τους δικούς του σύζυγο, παιδιά, εγγόνια, αδέλφια και γαμπρούς το Δ. Σ. της Αδελφότητας μας εκφράζει τα ειλικρινά της συλλυπητήρια. Αξέχαστε φίλε Κώστα καλό ταξείδι...
Ο Πρόεδρος της Αδελφότητας Βησσανιωτών
Γρηγόρης Αρμπυρος
....///....
Πολύχρονη αλλά και πολύτιμη η παρουσία του εκλιπόντος στις τάξεις της Αδελφότητος, άφησε πίσω της χαρακτηριστικό αποτύπωμα γεμάτο "εγνοια" και αγάπη για το χωριό μας...Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα πολύ χαρακτηριστικό κείμενο που έγραψε για τον Πλάτανό μας -που η παρουσία του δεσπόζει στο χωροστάσι του χωριύ μας -και ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα στη μνήμη του...Θερμά συλληπητήρια σε όλους τους οικείους του...
Η ρίγανη συλλέγεται, ανάλογα με την περιοχή, κατά τους μήνες Ιούλιο- Αύγουστο, δηλαδή κατά την περίοδο της ανθοφορίας του φυτού. Τα τμήματα του φυτού που συλλέγονται είναι οι βλαστοί, οι οποίοι φέρουν τα φύλλα και τα άνθη. Αυτοί κόβονται σε απόσταση περίπου 10 εκατ. πάνω από το έδαφος. Με τον τρόπον αυτόν αποφεύγεται η εκρίζωση του φυτού, ενώ από τους οφθαλμούς της βάσης θα προκύψουν το επόμενο έτος οι νέοι βλαστοί. Για το λόγο αυτό προμηθευόμαστε και χρησιμοποιούμε πάντοτε ψαλίδια. Επιπλέον, φροντίζουμε να μην αφαιρούνται όλοι οι ανθοφόροι βλαστοί από κάθε φυτό, αλλά σε καθένα φυτό να διατηρούνται τουλάχιστον 2-3 βλαστοί. Τα σπέρματα που θα προκύψουν από αυτούς θα διασφαλίσουν τον πολλαπλασιασμό του φυτού. Αν κατά τη συλλογή τα φυτά εκριζώνονται, τότε δεν αναγεννώνται και η ρίγανη μπορεί να απειληθεί άμεσα με εξαφάνιση από την περιοχή. Για τους ίδιους λόγους, αφήνουμε και μερικά φυτά ακέραια (δεν συλλέγουμε κανένα από τους βλαστούς τους) σε κάθε περιοχή.
Του Κωνσταντίνου Χρ. Κωστούλα
Το 1925 φτιάχναμε τη στέρνα του σπιτιού για να σταματήσει η τυραγνία να κουβαλάμε νερό από το Λάκκο. Το καλοκαίρι του 1927 την τελείωσε ο μάστορας ο Μαρτσέκης, που ήταν ειδικός στις στέρνες. Τότε παραγγείλαμε τα λούκια σ’ έναν εβραίο* ντενεκτζή*, τον Γιοσέφ, στη Βοστίνα που γύριζε στα χωριά και έκανε και εμπόριο. Θέλαμε νάναι έτοιμα το χινόπωρο που άρχιζαν τα πρωτοβρόχια να μαζέψουμε νερό και να την πλύνουμε. Μια μέρα που είχε έρθει ο Γιοσέφ ο εβραίος στο Δολό και μάζευε τομάρια έρχεται στο σπίτι και λέει της μάνας:
— « Κωστάντω, να μου δώσεις το άλογο να πάω τα τομάρια στη Βοστίνα και να στο γυρίσω να σου φέρω και τα λούκια».
Η μάνα μου συμφώνησε και ο εβραίος πήρε το άλογο και το φόρτωσε με τα τομάρια που είχε μαζέψει από το χωριό. Τα τομάρια που φόρτωσε ήταν άλλα μεγάλα, άλλα μικρά, άλλα με το κεφάλι και τ’ αφτιά μπροστά κι άλλα πίσω. Καθώς δεν ήξερε κι από ζώα το κακοφόρτωσε το άλογο. Ξεκίνησε από το χωριό με το άλογο φορτωμένο και κατέβηκε στο Λάκκο για να περάσει αντίπερα στη Βοστίνα. Το γιοφύρι ήταν τότε καινούργιο. Όταν έφτασε εκεί κάτω στο λάκκο, στο γιοφύρι, φαίνεται πώς το άλογο φοβήθηκε από τη σκιά που έκαναν τα κεφάλια και τ’αφτιά από τα τομάρια, λαχτάρησε κι έπεσε στο λάκκο. Τότε δεν ήταν εύκολο ούτε να κατέβει κανένας ούτε να βγάλει το άλογο. Μια και δυο ο εβραίος τρέχει στο χωριό κι απ’ το φρύδι, το κόνισμα, άρχισε να φωνάζει:
— Δολιώτες χωριανοί μούπεσε το άλογο της Κωστάντως στο ποτάμι. Βοηθείστε με, βοήθεια χωριανοί. Έτρεχε και φώναζε.
![]() |
Στεφάνι απο Καρσελότες και Μοσκομάνουσα.-Πρωτομαγιά στο Μαναστήρι (1996) |
Γρηγόρης Αρμπιρος
Πρόεδρος της Αδελφότητος Βησσανιωτών
.....//.....
[Σ.Σ]:Ένα από τα πολλά γραπτά του εκλιπόντος -που στην πλειοψηφία τους δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς στην εφημερίδα μας- και που αφήνουν ανάγλυφα να φανεί η υπερβολική του αγάπη για το χωριό μας, δημοσιεύουμε παρακάτω. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑΝΝΗ...ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙΣ...
Την 18— 9 — 1899 συνήλθον οί έφοροεπίτροποι τής έκκλησίας, οί μουχταροδημογέροντες και οι πρόκριτοι Βησσάνης εις την οικίαν Γεωρ. Μέντζου ίνα συσκεφθώμεν περί τής Μονής μας ’Άβελ ήτις διατελεί έν παρακμή καί αφού έσυζητήσαμεν έπί μακρού έπί τής ύποθέσεως ταύτης, έκρίναμεν καλόν άπαντες εκ συμφώνου, ινα έπαναφέρωμεν καί πάλιν τήν μονήν μας εις τήν πρώτην ακμήν της, νά εύρωμεν πρόσωπον κατάλληλον νά δώσωμεν υπό ένοίκιον τά εισοδήματα αυτής έπί χρονικόν διάστημα, ίνα ό ενοικιαστής καταβάλλη πασαν προσπάθειαν διά τής έπιμελείας του, έξοικονομήση μέν τό όριζόμενον ένοίκιον τό όποιον θά ύποχρεουται νά δίδη καθ’ ώρισμένας έποχάς του έτους εις τούς κατά καιρούς επιτρόπους πρός χρήσιν των Σχολείων μας, έπωφεληθή δέ εκ του περισεύματος των κόπων του.