Δημοσιεύτηκε ότι ετοιμάζεται το εορταστικό πρόγραμμα των Ελευθερίων της πόλης και οι διαδρομές και επισκέψεις της εξοχότατης Κυρίας Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ταπεινά, και επειδή το ιστορικό γεγονός καλύπτει και την απελευθέρωση μιας ευρύτερης περιοχή της Ηπείρου, μέχρι κάποια ακρώρεια της Ελληνικής επικράτειας, τολμώ σαν αμετανόητος καταγραφέας της παράδοσης και ιστορίας του Πωγωνίου, να προσθέσω μια πρόταση που αφορά και στην εκτίμηση της τελευταίας αλλά και της πραγματικής απογραφής του ακριτικού αυτού χώρου.
Είναι ευκαιρία, για την αξιότιμο κυρία Πρόεδρο, η οποία τιμά κατά τις εξόδους , άλλα ακρώρεια της γαλάζιας μας Πατρίδας, να φθάσει και στο επιμεθόριο χωριό του Πωγωνίου, το Ορεινό, να γνωρίσει τον μοναδικό κάτοικο του χωριού, μια γυναίκα που κρατάει εκεί την Ελληνική σημαία. Το Ορεινό είναι το δικό μας, το Ηπειρωτικό Καστελόριζο, και η μόνη γυναίκα κάτοικος είναι η δική μας Κυρά της ΡΩ. Να την επισκεφτεί, να της δώσει μια μεγάλη σημαία και έναν μεγάλο κοντό, να φαίνεται από πολύ μακριά ότι είναι εκεί Ελληνική Δημοκρατία, να σταθεί για λίγο και να αντικρίσει στη ρίζα του βουνού τα ίχνη από τα κιβούρια των πεσόντων στις φονικές μάχες του Δεκεμβρίου 1940, Ελλήνων και Ιταλών σε κοινό νεκροταφείο, που δημιούργησαν οι Ιταλοί, ένα μνημείο πολεμικού πολιτισμού, που σήμερα στην ενωμένη Ευρώπη ίσως πρέπει στηθεί εκεί ένα Ευρωπαϊκό μνημείο ειρήνης. Να απλώσει το βλέμμα της στην Δρόπολη ένα κομμάτι του Ακριτικού Ηπειρωτικού Ελληνισμού, που διατηρεί ανόθευτη την Ελληνική ταυτότητα, μιλάει τα ελληνικά, διατηρεί τα έθιμα και τα μουσικά ακούσματα της αρχαίας πεντατονίας που συντηρούν θρηνητικά ή δοξαστικά τους μύθους και τους θρύλους του Ελληνικού πολιτισμού.
Να συνεχίσει η Κυρία Πρόεδρος την διαδρομή στην ακριτική οριογραμμή, να φθάσει στην Πωγωνιανή, να δει τα εκεί κενά μνημειακά κτίρια Γυμνασίου και Οικοτροφείων, που για σχεδόν 100 χρόνια κάλυψαν προνοιακές ανάγκες προσφυγόπουλων Πόντου, Ιωνίας και Βορείου Ηπείρου, και έδωσαν την ευκαιρία στο Γυμνάσιο να φοιτήσουν παιδιά φτωχών οικογενειών από πολλές πόλεις και χωριά της Ηπείρου και από πολλά χωριά του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Να γνωρίσει το Γυμνάσιο αυτό που φοίτησε σχεδόν όλα τα χρόνια του, ο προκάτοχός της Κάρολος Παπούλιας. Να συνεχίσει τη διαδρομή στην Πωγωνιανή με μια στάση στη δομή που λειτουργεί εκεί «Η ΚΟΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ», να δει τις υποδειγματικές εγκαταστάσεις, αλλά και τις πρακτικές μεθόδους εντάξεως και απασχόλησης των απροστάτευτων παιδιών. Θα έχει την ευκαιρία να γευτεί τα προϊόντα μιας δημιουργικής απασχόλησης, τυροκομικά του τυροκομείου, μαρμελάδες και γλυκά, μέλι του μελισσοκομείου, κηπευτικά του πρωτοποριακού θερμοκηπίου και να αντικρύσει το χαμόγελο και τη χαρά των τροφίμων αυτής της προνοιακής δομής, αλλά και να γνωρίσει την όλη μοναστηριακή τεχνοδομή του όλου συγκροτήματος που αρχικά λειτούργησε ως μαθητική Εστία του Γυμνασίου, το 1990 φιλοξένησε πρόσφυγες Έλληνες και Αλβανούς και από το 1991 Λειτούργησαν εκεί οι Τεχνικές Σχολές του Ιδρύματος Λάτση για Βορειοηπειρώτες και Αλβανούς μαθητές.
Συνεχίζοντας το οδοιπορικό στην συνοριογραμμή και ακολουθώντας την νέα λεωφόρο προς τα σύνορα, που κατασκεύασε ο Περιφερειάρχης κ. Καχριμάνης, με όραμα να συνεχίσει και στα χωριά του Αλβανικού Πωγωνίου με προσφορά του Ελληνικού Κράτους που δεν ευτύχησε. Θα φθάσει στο συνοριακό χωριό Δρυμάδες, των 3-4 μόνιμων κάτοικων που αποτελούν ένα ακόμη Καστελόριζο ή Γαύδο του Πωγωνίου, πατρίδα του Μητροπολίτη Δέρκων Νεοφύτου συνιδρυτή μετά του Ηροκλή Βασιάδη Δελβινακιώτη ιατροφιλοσόφου Κωνσταντινοπολιτών, οι οποίοι πρωτοστάτησαν το 1872 στην ίδρυση του Ηπειρωτικού Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως με μεγάλη συμβολή στην ανάπτυξη σχολείων στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο.
Στο ακριτικό φυλάκιο Δρυμάδων θα συναντήσει και εκεί λίγους στρατιώτες φύλακες και φρουρούς της ακριτικής Ελλάδας. Θα αντικρίσει με τα κυάλια ένα κομμάτι από τα 7 χωριά του ξεκομμένου Πωγωνίου, και εκεί στον αντίλαλο της ερημίας μπορεί να ακούσει το αυθεντικό πολυφωνικό Πωγωνήσιο μοιρολόϊ, θρηνητικό ή δοξαστικό για θρύλους και παραδόσεις του Πωγωνίου, για τους «Παπάδες απ΄ τη Σωπική παπάδες λεβεντάδες»,που δεν τούρκεψαν, ή κάποιον αχνό ήχο από το σήμαντρο του ερειπωμένου μοναστηριού του Αγίου Αθανασίου όπου ασκήτευσε ο Άγιος Σοφιανός αφού άφησε την Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως για να αγωνιστεί κατά του εξισλαμισμού του Πωγωνίου.
Ναι, είναι μια ευκαιρία για την κυρία πρόεδρο της Δημοκρατίας μας, να γνωρίσει και αυτή την ακριτική Ελλάδα, τα δικά μας Καστελόριζο και Γαύδο, τη δική Κυρά της Ρω, τον τελευταίο ακριτικό Ηπειρωτικό Ελληνισμό που διατηρεί την Ελληνική ταυτότητα και δεν έγινε μια ακόμη χαμένη Πατρίδα. Το Μέτσοβο και την «Μουσουλμανική Μεγαλόπολη» και το νησί με το σπαθί του Αλή πασά θα τα βρει και σε άλλη επέτειο.
Τα γράφω εγώ, ένας ταπεινός καταγραφέας της παράδοσης και της ιστορίας του Πωγωνίου Για θύμηση, όπως έγραφαν οι παπάδες και καλόγεροι στα περιθώρια των Ευαγγελίων, για των μεταγενεστέρων αν υπάρχουν κάποιοι στην επόμενη απογραφή και αν κυματίζει ακόμη σημαία στο Ορεινό και στο φυλάκιο των Δρυμάδων. Με τον προσήκοντα σεβασμό προς την πρόεδρο της Δημοκρατίας μας
Κωνσταντίνος Χρ. Κωστούλας.
Δημοσιεύτηκε στον «Πρωϊνό Λόγο» Ιωαννίνων 16-2-2022
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Χ. ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.