Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Αναμνήσεις…


Του Γιάννη Στούπη 

Είναι δύσκολο να βρεθεί ο καθένας από εμάς το μήνα Μάη στο χωριό μας τη Βήσσανη… 
Και να όμως που τελείως αναπάντεχα την παραμονή Πρωτομαγιάς, βρέθηκα στο χωριό μόνος, καθισμένος δίπλα στο τζάκι, με μόνη συντροφιά τη φωτιά, που καμιά φορά έσπαγε τη μονοτονία από τον ενοχλητικό μονόλογο κάποιου μισαναμμένου δαυλιού... 

Ήταν όμως ο ίδιος μονόλογος που άκουγα και εκείνα τα χρόνια, αλλά δεν άκουγα τα λόγια της μάνας μου, που έλεγε, «κάποιος μας κουβεντιάζει»… 

Αυτό όμως ήταν η αιτία για να έρθουν στη θύμηση μου τα χρόνια εκείνα, που αυτή την ώρα η μάνα να είναι στο μαγειρειό για να ετοιμάσει το σακούλι της πρωτομαγιάτικης εκδρομής. Το τί έβαζε; Λίγα απόλα, τα υπάρχοντα της εποχής εκείνης: Κεφτέδες, χαλβά κι' ελιές από τον Τζόβα, αυγά, ψωμί, νερό και κανένα ξηνόμηλο, το μόνο φρούτο της εποχής εκείνης, που θα είχε ξεμείνει από το χειμώνα, στη γωνιά κάποιας αχυροκαλύβας. Όσο για σαλατικό, λίγες κάβιες μαζεύοντας τες από κάποιο κήπο, που θα βρίσκαμε στο δρόμο μας ανηφορίζοντας προς τα "Κουλούρια" του Γκαραβέλη... 

Όλα αυτά όμως ήταν ένα όνειρο που χάθηκε το πρωί, όταν άνοιξα τα παραθυρόφυλλα και το δωμάτιο γέμισε με δροσερό και ολόφρεσκο αέρα από το Κουτσόκρανο, που κουβαλούσε μαζί του το άρωμα της άγριας φύσης και τα κελαϊδίσματα των ζευγαρωμένων και μη πουλιών. Χωρίς να το καλοσκεφτώ ντύθηκα γρήγορα και με λίγες δρασκελιές βρέθηκα τσατζαρωμένος πάνω στα ραδιά κοντά στα "κουλούρια" του Μέντζου. Εκεί δεν είχα ούτε το σακούλι της μάνας, ούτε ζωντανή παρέα...
Νοερά όμως είχα για παρέα όλους τους παιδικούς μου φίλους που τα ονόματα τους έψαχνα να τα βρω χαραγμένα πάνω στα ραδιά, στο ειδικό εκείνο χρωματισμένο κομμάτι από την φύση, που τα χαράζαμε εκείνη την εποχή, έχοντας για κονδυλοφόρο κάποια καλή κοφτερίδα. Δεν κατόρθωσα όμως να βρω τίποτα, γιατί ο χρόνος είχε αλλοιώσει τα πάντα… 

Τα μόνα όμως που έμειναν ήταν κάποια ξέφωτα από γράβους και έτσι μπόρεσα να μαζέψω λίγα αγριολούλουδα και καρσελώτες, για να φτιάξω το παραδοσιακό μαγιάτικο στεφάνι... 

Αυτές ήταν ανεπανάληπτες στιγμές, που πέρασα γρήγορα, γιατί γύρισα στο σπίτι, που με περίμεναν μαστορέματα, που αυτά ήταν η αιτία για να βρεθώ πρωτομαγιά στο χωριό μας τη Βήσσανη… 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΛ. ΣΤΟΥΠΗΣ 
(ΜΑΗΣ 1989)

el gato

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.