Το κεφαλαίο Άλφα με τα σκέλη του φυτεμένα χωριστά, να ανταμώνουν στην κορφή σχηματίζοντας οξεία γωνία μεταξύ τους. Στη μέση της διαδρομής τους μια δρένια γρέντα ενώνει τα δυο μέρη, στηρίζοντας τα, μην τυχόν κι ο άνεμος που καλπάζει θυμωμένος απ’ το φαράγγι, τα γκρεμίσει. Αριστερά, ψηλά, μια ψιλή ξεχασμένη απ’ την εποχή του πολυτονικού, μισοφέγγαρη σελήνη, παραμυθιάζει το τοπίο...
Χαμηλότερα το Ω-μέγα με τα θυμωμένα νερά του καθώς κατρακυλούν από βράχους και σκέμπια στον ύπνο των βελανιδιών, με την περισπωμένη αϊτό μ’ ανοιγμένες τις φτερούγες να ισοζυγιάζεται στον ουρανό του, συντροφεύοντάς το στην πορεία του καθώς ποτίζει δέντρα και ξεδιψάει αγρίμια τους υπηκόους του...
Όλο τούτο το θαύμα συμβαίνει ερήμην μας -πώς θάταν αλλιώς θαύμα;-καθώς είμαστε μικρές κουκκίδες για λίγες ώρες, παράσιτα που επωφελούνται από το ζωογόνο κλίμα, και τα ίχνη των πελμάτων μας για λίγο και δυσδιάκριτα, πριν από τον άνεμο και τη βροχή...
Τέλος, το τελικό το σίγμα, οφιοειδές και συριστικό να ελίσσεται γλυστρώντας προς τις σπηλιές των πηγών όπου σχεδιάζεται λεπτό προς λεπτό, μέτρο το μέτρο η διαδρομή του ποταμού. Σε ποια σημεία θα τον ανταμώνουν παραπόταμοι και χείμαρροι, σε ποιες οβίρες θα αποθέσουν οι πέστροφες τα αυγά τους, ποιους και πόσους κάμπους θα ποτίσει και σε ποια δέλτα γαλήνιος και πλήρης εποχών -σημαδεμένων από κεραυνούς κι έναστρες ευδίες -, θα ξεκουραστεί, αφήνοντας καλάμια και πουλιά να τον κατοικήσουν, καθυστερώντας την είσοδό του στη θάλασσα, την αλμυρή από τα δάκρυα των ναυαγίων...
Στη Λογοτεχνική συντροφιά της Κόνιτσας-Καλοκαίρι 2000
Πηγή: Περιοδικό "Ζωσιμάδες"-Τεύχος 20-2007
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Χ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.