Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

"Xαράς Ευαγγέλια":Αυτοκίνητο στο χοροστάσι!!!

Η παραπάνω φωτογραφία στο χοροστάσι είναι βέβαια μεταγενέστερη απο την εποχή που αναφέρεται το σημείωμά μας
Αύγουστος 1928...

...Όταν βγαίναμε οί συνάδελφοι εκδρομές—μου φαίνεται πώς τώγραψα σέ κάποιο άλλο κεφάλαιο—πηγαίναμε πάντα όλοι μαζί και οικογενειακώς και γινόμαστε μια μεγάλη παρέα...
Μιά Κυριακή απόγευμα, ήτανε Δεκαπενταύγουστος, μπήκαμε στα αυτοκίνητα καί δέν είπαμε τίποτε στους οδηγούς, γιατί δεν είχαμε ακόμη αποφασίσει που θά πηγαίναμε. Ό οδηγός του πρώτου αυτοκινήτου, όπου και πάντα έμπαινα, γιατί ήμουνα ο διοργανωτής των εκδρομών κι ήθελα πάντα νά ξέρω σέ τί κατάσταση βρισκόταν οί οδηγοί τών αυτοκινήτων μας, γυρίζει για μιά στιγμή και μου λέει: 

«Με άφήνετε σήμερα νά σάς πάω εγώ όπου θέλω;» 
«Καί δεν μάς πάς» του λέω και έτσι κι έγινε... 

Ύστερα από διαδρομή καμιάς ώρας στο δημόσιο δρόμο, στρίβει ξαφνικά τό τιμόνι του αυτοκινήτου αριστερά και μπαίνει σε κάτι χωράφια, διασχίζει ανοίγματα δρόμων αλλού ομαλά κι αλλού ανώμαλα, κατηφορίζει και ανηφορίζει διαδοχικά σ’ ενα φαρδύ ξηροπόταμο και ξαφνικά βρισκόμαστε στη μέση μιας θεόρατης πλατείας όπου άπ τό ενα μέρος όλοι οί άνδρες του χωριού κι άπ τ΄ άλλο όλες οι γυναίκες, οί όμορφες γυναίκες του Πωγωνίου, μέ ξεχωριστό η κάθε μιά παρέα, τακίμι (συγκρότημα) μουσικών χωρικών οργάνων χόρευαν. 
Ξεχωριστή ομορφιά δίνανε στις γυναίκες τά ολόασπρα κουστούμια τους και τ άσπρα μαντήλια τους, τυλιγμένα στο κεφάλι κι ολόγυρα στο λαιμό τους...

Ήταν Δεκαπενταύγουστος, καθώς είπαμε, και γιόρταζε ολόκληρη ή Βήσσανη, ή ιδιαίτερη πατρίδα του όδηγού του πρώτου αυτοκινήτου μας, όπως διαπιστώσαμε φθάνοντας στήν πλατεία του χωρίου, όπου γιά πρώτη φορά έβλεπαν αυτοκίνητα νά πατούνε τό χώμα τους...

Τό τί εγινε στο αντίκρυσμα των αυτοκινήτων μας δεν περιγράφεται...Είχεν έλθει όλο τό χωριό πάνω στ΄ αυτοκίνητα και τά περιεργαζότανε.
Ξαφνικά βλέπουμε όλα τά κορίτσια του χωριού νά χάνονται γιά μιά στιγμή, γιά νά ξαναρθούν, σέ λίγο κρατώντας στά χέρια τους από ενα μεταξωτό μαντήλι γιά νά τό δέσουν, για τό καλό, στ αυτοκίνητα.

Ό ενθουσιασμός κι ή αποθέωση των κατοίκων ήταν απερίγραπτη. Ύστερα άπό μιά ώρα κι άφου μάς προσφερθήκανε απ τους κατοίκους εκλεκτοί μεζέδες κι εκλεκτό κρασί και τους ευχηθήκαμε γρήγορη αποπεράτωση του δρόμου,[1] ξεκινήσαμε για τό γυρισμό...

Αξέχαστη αλήθεια μέρα νά βλέπης ολόκληρο τό χωριό και χωριό μεγάλο, χαρούμενο, μπρος στο αυτοκίνητο, τον φορέα αυτόν τής αυριανής ανέσεως και του πολιτισμού στο χωριό τους...

[1] Απο μία μικρή έρευνα που έκανα ο δημόσιος δρόμος εκείνη την εποχή (1928) ήταν ημιτελής. Αποπερατώθηκε περίπου το 1932.Πρόεδρος της κοινότητας ήταν τότε ο Μιχαήλ Μέντζος...

Πηγή το βιβλίο του Γ. Λ. Καλυδόπουλου με τίτλο "Ενας φίλος του αγρότη διηγείται..."-1956



ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Χ.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.